ေခတ္သစ္ ေရသည္ျပဇာတ္

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဒၶႆ
ေဇယ်တု သဗၺမဂၤလံ။ ဆုိက္ပရက္စ္ျပည့္ရွင္မင္းၾကီး၏ သားေတာ္ မင္းသားဖိုးစိန္
စင္ကာပူျပည္သုိ႔ သြားေစ။ စင္ကာပူျပည္က အျပန္၊ ဘီယာဆုိင္၌ နားေနေစ။

၎ စင္ကာပူျမိဳ႔ ေျမာက္မ်က္ႏွာက အုိင္တီ ေယာက်္ား ထြက္ဆုိရန္ စကားမွာ-
ေၾသာ္- လူ႔ဘံုခန္း၀ါ၊ စင္ကာပူျပည္မွာ၊ ၀မ္းစာခဲခက္၊ နာစီ ဂိုးရင္း(မေလး
ထမင္း)၊ ဂရင္းတီးႏွင့္ ဆန္တြင္းက နက္လြန္းလို႔၊ အသက္ရွိစဥ္၊ မေသခင္ကို၊
စပါကတီ၊ ခပ္အီအီႏွင့္၊ ေဟာ့ေပါ့အမည္၊ ေရလံုျပဳပ္မ်ားကို၊ ၀မ္းေတဘယ္တမွ်
ခပ္၀၀ စားလိုက္ရလွ်င္ျဖင့္ အာဂပါးစပ္၊ လူျဖစ္က်ိဳးနပ္ေလငဲ့၊ မရပ္မနား၊
ကီးဘုတ္ၾကားမွာ၊ ၀မ္းေက်ာင္းပါျငားကဘဲ၊ စားရသည့္ေန႔၊ တလလံုးတြင္မွ
သံုးဆယ္ႏွပ္ေလာက္ကယ္သာ ေတြ႔ရတယ္။ ေငြႏွယ္ေၾကးႏွယ္၊ ဘဟာ့ႏွယ္မ်ားကို၊
ကြယ္ေလငဲ့ ပိတ္ပိတ္ေပ်ာက္၊ အမြဲတကာ့ ထြတ္ေခါင္၊ ဖြတ္မင္းေနာင္မွာ၊
ျပာေတာင္ၾကီး ေပါက္ကေရာ့၊ ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ မြဲႏုိင္တဲ့၊ ငါ့ကိုယ့္ေနာ္။

ဟယ္ သုိ႔ေသာ္လဲ ေယာက်္ား၊ စင္ကာပူသြား စင္ကာပူသားဟဲ့၊ မႏုံနဲ႔ပါဘူး။
အလွဲ႔သင့္ခ်က္ပုိင္ ေခြးကန္းေတာင္ အိမ္သာက်င္းထဲ ၾကႏုိင္ေသးသပ၊
ကံဆိုင္လို႔ တကယ္၊ ခ်က္ေကာင္းကို တြယ္မိလွ်င၊္ အုိင္တီ ေတာင္ေပၚ
လူေနလွလုိ႔၊ ေရႊခ်သလို ေျပာင္လိမ့္မယ္၊ အေဆာင္ေတာ္ လပ္ေတာ့ ႏွင့္
အင္စေတာ္လာ စံုအလင္၊ အန္တီ ဗုိင္းရပ္စ္ကို ေဒၚလာႏွင့္ လဲရေအာင္
ျမိဳ႔ထဲသုိ႔ ၀င္ေတာ့မယ္၊ မွန္၀ိုင္းရွင္ ေဘာ္သံုးက၊ လပ္ေတာ့ကိုဆက္။

တခန္းရပ္။

ျမိဳ႔ေတာင္မ်က္ႏွာက ေအာ္တုိကတ္ အမ်ိဳးသမီး ထြက္ဆိုရန္စကားမွာ-
ေၾသာ္ စင္ကာပူရေခၚ၊ သည္ျပည္ေတာ္မွာ၊ အေက်ာ္ေဇယ၊ ေခါင္မွာစြဲေအာင္၊
မြဲေတလွတဲ့၊ ကြ်န္မ ကိုယ္ငယ္၊ တခါတရံ၊ ေလာကဓံမွာ၊ ကံမ်က္ေစ့ လယ္လို႔မွ၊
ေျပာင္ႏုိင္တယ္ မရွိ။ Draft ဆြဲလုိ႔ေရာင္း၊ ၀မ္းကိုေက်ာင္းရတယ္။
အေၾကာတက္လုိ႔ ဂိခဲ့ျပီ။ အသားတ၀က္၊ အရြက္တ၀က္၊ ထမင္း ျပက္သိကာ တရုတ္မ
ဆိုင္မွာ၊ ဟင္းလ်ာက ဘီဟြမ္း(ၾကာဆံ)၊ လည္ေခ်ာင္းကို ေျမလွန္၊
ဂလုံဆန္ေအာင္၊ စံုကန္လို႔ေမွ်ာရတယ္၊ ေကာလုိက္တဲ့ကံ။ နာစီ ဂုိးရင္းႏွင့္
ေသာက္ရန္ခ်ိဳရည္၊ ေကြ်းႏုိင္တဲ့ ေမာင္မ်ားကို၊ လူ႔ေဘာင္တြင္တခါ၊
ၾကဳံစမး္ခ်င္ပါဘိ၊ ဇာတာထြန္းေပၚ ကံႏႈိးေဆာ္လို႔၊ မေတာ္တဆ၊ နာစီ
ေမာင္ေမာင္၊ ဦးအခ်ိဳရည္ရုိ႔ႏွင္ အိမ္ေထာင္မ်ား က်ခါမွ၊ ၀၀ၾကီး
ေဖာင္းလန္ေအာင္ ၀မ္းစည္းစိမ္ခံေတာ့မယ္။

ေၾသာ္၊ ေတာင္ၾကံေျမာက္ၾကံ၊ ဘရံေတာက္တီး၊ ဆင္းရဲခန္းကို နိဒါန္းသြယ္လုိ႔၊
ဘဲ့ႏွယ္ပင္ ျငီးေသာ္လည္း၊ ဆန္နီးမယ္ မဟုတ္၊ ေအာ္တုိကတ္
မ်ားမ်ားဆြဲႏုိင္မွ ေဒၚလာကို ကုပ္မိမယ္၊ တုိေပေတာင့္ စကပ္။ အနံက တထြာ၊
အလ်ားက တမုိက္၊ ေက်ာ္ခြလွ်င္ မျဖစ္ပါတဲ့ မီနီစကပ္ကို သံုးေလးခါ ျဖန္႔ကာ
ဆန္႔တယ္ ပုၾံကမ္းေတြကိုရြက္၊ မူရာေတာ္ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းႏွင့္
ပံုေရာင္းထြက္ေတာ့မည္၊ ကိုးမ်က္စံု မွန္၀ိုင္းလယ္က ပံုသည္ကို
ေနမျမင့္ရေအာင္ ဘတ္စ္ကားခ မစပါ့ဦး ေမာင္ၾကီးရွင့္။

တခန္းရပ္။

တကၠသုိလ္က ျပန္ေသာ မင္းသားထ၍၊ ျပည္ေတာ္သုိ႔ေရာက္ေစ။ ခမည္းေတာ္ သေဘာအရ
ေသာ့အားလံုး မင္းသားလက္အပ္ခါ ေဟာလီးေဒးသြားေစ။

တခန္းရပ္ေစ။

အထက္က အုိင္တီ ေယာက်္ားႏွင့္၊ ေအာ္တုိကတ္ အမိ်ဳးသမီးတုိ႔ေတြ႔ၾကရာ၊ မိန္းမက ဆုိရန္-
မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္၊ အိတ္ၾကိဳးပ်က္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီညစ္ေထး၊
ေခါင္းေမြးျဖဴတဲ့၊ က်ဳပ္ဖေအငယ္၊ အင္စေတာ္လာ ေရာင္းစား
ေမာင့္စြမ္းအားႏွင့္ စီးပြားတႏွစ္၊ ဘဲ့ေလာက္မ်ား ျဖစ္ပါတုံး၊
စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္၊ ၀မ္းေရးေလာက္၍၊ စားေသာက္သည္ျပင္၊ လက္ကပ္ေျခကပ္၊
ပုိမုိျမတ္လို႔၊ အဖတ္တင္၊ အိမ္ျပန္ပုိ႔ရ၊ က်ဴပ္ေမာင္လွမွာ၊
ေငြစဘဲ့ေလာက္မ်ားသလဲ။ ခါး၀တ္လဲမွာ၊ မလြဲစင္စစ္၊ မ်က္ျမင္ျဖစ္၍၊
မစစ္သာဘူး၊ ဘလာခ်ာခြ်တ္ျခံဳ၊ ဖြားဖက္ေတာ္မွ မေပၚရုံ၊ လံုေအာင္
အႏုိင္ဖံုးရတယ္၊ စားဖြယ္ေသာက္ခင္း၊ ဘယ္ထမင္းႏွင့္၊ ဘယ္ဟင္း ခ်ဥ္ခ်ိဳ၊
ဘယ္ႏွယ့္မ်ား မ်ိဳရတံုး၊ ႏွမလုိစိတ္ကစြဲလို႔၊ ျဖစ္နဲကို ျပန္စမ္းပါ
ေမာင္ၾကီးရယ္။

အုိင္တီ ေယာက်္ားဆုိ။ ဆံပင္အေျဖာင့္၊ ေတာ္ၾကာေကာက္နဲ႔ ခါးစည္း၀တ္လဲ
တထြာတည္းကို ဟုိခြဲဒီခြဲ အကုန္ခြဲတဲ့ မမရယ္၊ အင္စေတာ္လာေရာင္း
စီးပြားေၾကာင္းႏွင့္ လူေကာင္းကို္ယ့္ေမာင္၊ ရုံးလွေဆာင္၊ ၀ေအာင္စား၍၊
ခါး၀တ္တဲ့ျပင္၊ လက္ကပ္ေျခကပ္၊ ပိုမိုျမတ္လုိ႔ အဖတ္တင္၊ MRT မ်ား ATM
ၾကား၌ လံုစြာထား၊ ေဒၚလာေလးရာ ရွိပါတယ္။ သည္ပစၥည္းေတြ ေလးရာေငြေၾကာင့္
စိတ္ေသလက္ခ်၊ မအိပ္ရႏုိင္ဘူး။ ညမႈညလူ၊ ေၾကြးရွင္မ်ားဘူလြန္းလို႕၊
ဟုိပုန္းဒီပုန္း တကုန္းကုန္းႏွင့္ ပုန္းခဲ့ကာလ မနည္းလွျပီ၊ ညစာနံနက္၊
စားရရက္မွာေတာ့၊ မဆာလာေရာေရာ နာစီဆုိတဲ့ ထမင္းဟင္းကို ဂရင္းတီးႏွင့္
လည္ေခ်ာင္းကုိ စင္းျပီးလွ်င္ အတင္းသာ သြတ္ရတယ္၊ ခါး၀တ္လဲမွာ
မ်က္ျမင္ပါဘဲ၊ ဥစၥာျပည္စံု၊ ဓနဂုဏ္ႏွင့္ ကံုလံုဘိျခင္း၊ မသိမ္ဖ်င္းပါဘူး၊
လူဆင္းရဲ မမွတ္ပါႏွင့္ အမိငယ္။

ေအာ္တုိကတ္ အမ်ိဳးသမီးဆုိ။ ေငြေလးရာႏွင့္ ေ႒းေအာင္ၾကြယ္၀၊ ဥစၥာေပါတဲ့
ေဇာတိကငယ္၊ ႏွမမွာလဲ သည္လိုပဲ၊ ဘဏ္ထဲသုိ႔ျမဳပ္၊ ကိုယ္သေဘာက်၊
ခင္ပြန္းမ်ား ရခဲ့လွ်င္ သူထိန္းမၾကီး လုပ္မယ္လုိ႔၊ ေငြထုပ္ၾကီးမား
လူမသိေအာင္ ဖုံးဖိလို႔ထားလိုက္တယ္၊ စီးပြားေဆာက္ဦး၊ ကံခ်င္းဘဲနီးေရာထင့္၊
ေမာင္ၾကီးႏွင့္တူရာမွာ၊ ေငြစိမ္းေလးရာ ရွိပါတယ္။ သည္ေငြေလးရာ
ဥစၥာ၀န္ေလးလြန္းလုိ႔ အေရးမေတာ္ ဖဲသမား ကေတာ္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ေသာ္၊
ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ မရွိရင္ ခက္ထာမုိ႔၊ ႏွစ္သက္ေလာက္သူ၊ စည္းစိမ္ၾကီးကို
ထီးလိုအုပ္၍ ခ်ဳပ္မည့္လူကို တဆူေယာက္်ား ဇမၺဴမွာ ရွားလြန္းလို႔၊
လင္သားမယူ၊ အပ်ိဳၾကီးလုပ္၍ ရြက္အုပ္သီး ပူရတယ္။ ကံတူတဲ့မဲ့သခင္၊ ဘယ္ခါမွ
စုရုံးလုိ႔၊ ေရႊပံုးရည္ ခ်ဥ္မယ္သိ၊ ထင္ရမက္ကယ္ႏွင့္ ေစာင့္လ်က္သာ
ေနရပါေတာ့တယ္၊ က်ဳပ္ေမာင္ငယ္။

အုိင္တီ ေယာက်္ားဆုိ။ ။ သုံးစြဲမကုန္၊ ေတာင္ႏွယ္ပံု၊ ေငြမႈံေလးရာ၊
ျခိမ့္ေအာင္ၾကြယ္တဲ့၊ မယ္သူေ႒းငယ္၊ ေရြးလြန္းလွ်င္မရ ေသးလြန္းလွ်င္
မလွတဲ့၊ ေရွးကပံုထား၊ လူထဲမွာေန၊ လူ႔ျဖစ္ေထြကို အေက်သားႏွင့္၊
ဇာတ္သြားရွည္ေအာင္ အေရးေဆာင္လုိ႔ ေကြ႔ေခ်ာင္ ေ၀၀ုစ္၊ ေဘာက္စရာလုပ္ရတုံး၊
ေငြထုပ္ခ်င္းတူ၊ လူရြယ္ခ်င္းမွ်၊ အလွခ်င္းနတ္ဖက္၊ တုိင္း၍ရက္တဲ့ ပကၠလာ၊
မုိးရြာသည္ႏွင့္ အခန္႔သင့္ အခြင့္ဆီဆုိင္၊ အတုိင္အလွဲ႔၊
အစပ္ျဖင့္တဲ့လွေပါ့ ဂ်င္ပဲ့ခ်င္းေပါက္ၾကစို႔၊ ေနာက္မဆုတ္တမ္း၊
သည္ယေန႔တြင္ျဖင့္၊ ဘီလူးေတြ႔လက္ရ သိမ္းလို႔ အစိမ္းဖမ္း ဖမ္းေတာ့မည္၊
ပတ္ၾကမ္းတီး၊ ပြဲျပီးေစၾကစုိ႔ငဲ့ေလ အမိရယ္။

ေအာ္တုိကတ္ အမ်ိဳးသမီးဆုိရန္။ ။ မၾကီးသက္လွယ္၊ မ်က္ထားခ်ဳိတဲ့ ကိုကိုရယ္၊
ခ်စ္တယ္ၾကိဳက္တယ္၊ အတင္းအၾကပ္၊ ေနာက္ပုိးထပ္လုိ႔၊ ေခြးငတ္ႏွင့္ ဖိနပ္ျပတ္
ျဖစ္ေလသည္။ ဘယ္ႏွယ့္တုံး ခုတင္ခု၊ အရပ္မႈေဆာင္သလုိ၊
ေတာ္ရုံပင္ေသာ့ပါေရာ့၊ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ဂ်ီေတာ့က ဇာတ္လမ္းမ်ား
ဖန္သေရာ့ထင္၊ တနပ္စားမၾကံ၊ တကယ္တမ္းမွန္ပါလွ်င္၊ စားရန္ခန္း၀င္၊
ပြဲလယ္၀င္ရန္၊ ေဒၚလာအသျပာ ေငြေလးရာကို ျမန္စြာသာ ယူေခ်ေတာ့ ေမာင္ၾကီးရယ္။

အုိင္တီေယာက္်ားဆို။ ။ ဟဲ့ဘၾကီးသား၊ တခါမ်ားျဖင့္ သိၾကားေစာင္မ
အိစိကလိေလးလည္း ရေပျပီ။ လူတကာ႔နဲ႔ ၾကင္ရာနတ္ဖက္ ေမာင္ၾကီးသက္ကို
လက္ခ်င္းတြဲလို႔ ကလပ္သဘင္ အခဲသား၀င္ရေအာင္ ATM ၾကား ငါ၀ွက္လုိ႔ထားခဲဲ့တဲ့
ေၾကးမ်ားစြာကို မၾကာခ်က္ခ်င္း MRT ႏွင္း၍ ေငြစယူ ၾကြေတာ့မည္။ မတီးမေစာင္း
ဗိန္းေမာင္း.....

ဂသုိ႔ႏွယ္ ပြားျပီးသကာလ ရွိစုမဲ့ MRT ကဒ္ေလးနဲ႔ ရထားစီးျပီး
ေခြ်းဒီးဒီးက်ေနတာကို ရထားေပၚက ေကာင္မေလးေတြကို မွန္ေျပာင္းတလက္နဲ႔
ငမ္းေက်ာထေနတဲ့ ဆုိက္ပရက္စ္ မင္းသား ေတြ႔ျမင္ေလ၏။ ခါးၾကားက
ဟမ္းဖုန္းထုတ္၍ လွမ္းပြားေလသည္။

"ေပၚေပၚ ဂေလာက္ လူၾကပ္ၾကပ္ရထားကို ဘဇာေၾကာင့္ အသည္းအသန္စီးေနတာတုန္း"
"အကိုေတာ္ ဇာတ္မင္းသား၊ ေကာင္မေလးႏွင့္ ကလပ္သဘင္ ဆင္ႏြဲရန္ ATM မွာ
ေငြသြားထုတ္မလုိ႔ပါ"
"how much?"
"ဖုိးတြမ္းတီ"
"နင္ ဘုန္း ထားသမွ် အကုန္ပဲလား၊ မသြားနဲ႔ ငါ ၂ က်ပ္တုိးနဲ႔ ေခ်းမယ္၊"
"အကိုေတာ္ ေခ်းသမွ်လည္း ျပန္မဆပ္ဘဲ ယူမယ္၊ ဘဏ္ထဲက ပိုက္ဆံလည္း သြားထုတ္မယ္"
"မသြားနဲ႔ ကိုဘုိဘုိ အေၾကြေတြ ရွိတယ္၊ ငါေပးမယ္"
"အေၾကြေတြလည္းယူမယ္၊ ေငြလည္းထုတ္မယ္"
"မင္း အိမ္ရွာေနတာမဟုတ္လား၊ ကိုဘုိ႔ အိမ္မွာ လာေနကြာ ငါေျပာေပးမယ္"
"ON"

ထုိသုိ႔ ကိုဘုိဘုိ အိမ္တြင္ မင္းျပိဳင္ျပဳေနၾကရာ၊ တေန႔ေသာ္ စီးတီးေဟာမွာ
ဇာတ္မင္းသားကိုဖုိးစိန္ကုိ နပုန္း ပ႑ဳက္တေယာက္လက္ထဲ ထည့္ျပီး ကိုဘုိကို
အပိုင္သိမး္ရန္ ၾကံစည္ေလသည္။ တဖန္လည္း အကိုေတာ္သည္ ငါ့အား
နာဂစ္ဒုကၡသည္ဘ၀လုိ မျဖစ္ေအာင္ ကူလီကူမာ လုပ္ေပးခဲ့သည္။ ငါ၏အၾကံသည္
မသင့္ေတာ္ပါ့လားဟု နပုန္း ပ႑ဳက္ဆီပို႔မည့္ မတ္ေဆ့ခ်္္ကိုပိတ္၍
ၾကိတ္မွိတ္ေနေလ၏။ ဤသုိ႔ သံုးၾကိမ္ ၾကံစည္ျပီးေသာ္ ငါ့အား
မေကာင္းမႈမ်ားလတၱံဟု ကိုဖုိးစိန္ကို ေျပာျပေလသည္။

ထုိအခါ ကိုဖုိးစိန္က "ငါတင္းတယ္ ဆုိက္ပရက္စ္ ျပန္ေတာ့မယ္။ နင္ မင္းမူေတာ့
ကိုဘုိ႔ဆီမွာ ငါလည္း ဟုိတယ္မွာပဲ ေနေတာ့အံဟု" ဆုိေလသည္။

"အုိ အကိုေတာ္ မရွိလွ်င္ က်ဳပ္လည္း မေနလုိေတာ့ျပီ၊ တပ္မက္ေသာ တဏွာသည္
က်ဳပ္ကို ဖ်က္ဆီးလတၱံ။ တဏွာေလာဘ၏ အျပစ္ကို ျမင္ျပီ။ အကိုေတာ္သာ ေနပါေတာ့။
က်ဳပ္ အရင္လုိ ၂ ထပ္ ခုတင္ သံုးလံုးထည့္ထားတဲ့ အခန္းမွာသာ ေနပါေတာ့မည္ဟု
ငိုယိုျပီး ေျပာမယ္ သင္ထင္သလား။ သူတကယ္ေျပာတာက ၀မ္းသာအဲလဲ အသံၾကီးနဲ႔

" အ ဂယ္ လားးးးးးး"ဟူသတတ္။

ေရတမာ


မွီျငမ္း။ ။ အမ်ိဳးသားပညာ၀န္ ဦးဖုိးက်ား၏ စေလဦးပုည၏ အတၱဳပၸတၱိ ႏွင့္
ဂဂၤါမာလဇာတ္ေခၚ ေရသည္ျပဇာတ္