အခ်စ္

> *အခ်စ္ (၁) ***
>
> "ၾကယ္ေတြ ေၾကြလိုက္တာေနာ္.." ေကာင္ေလးက ပက္လက္လွန္ကာ ေကာင္းကင္ႀကီးကို
> ၾကည့္ေနရင္း ေျပာသည္။
> "အင္း.. ၾကယ္ေတြ ေၾကြတုန္း ဆုေတာင္းရင္ ျပည့္တယ္တဲ့" ဒူးကေလးပိုက္ကာ
> ထိုင္ေနေသာ ေကာင္မေလးက ေျပာလိုက္သည္။
> "နင္က ဘာဆုေတာင္းမွာလဲ" ေကာင္ေလးကေမးလိုက္သည္။
> "ငါလား ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး လိုခ်င္တယ္။ ထီေပါက္ရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္"
> "အင္း ဒါပဲလား"
> "ၿပီးေတာ့ ငါေလွ်ာက္ထားတဲ့ ေက်ာင္းကိုလည္း ရခ်င္တယ္။ စာေတြ
> အမ်ားႀကီး ဆက္သင္ခ်င္တယ္"
> "ဒါပဲလား"
> "ဟင့္အင္း… ဒါဘယ္ကမလဲ။ ငါ့ေဖေဖနဲ႕ေမေမကို အသက္အရွည္ႀကီး ေနေစၿပီး
> ငါက ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္တယ္"
> "ဒါပဲလား"
> "ၿပီးေတာ့ ကမၻာအႏွံ႕ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္တယ္။ ေနရာတကာ ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္"
> "ဒါပဲလား"
> "မၿပီးေသးဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငါကေလ ဒီ႕ထက္ ပိုၿပီး
> ေခ်ာခ်င္လွခ်င္ေသးတယ္။ နတ္ေရကန္ထဲ က်တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့"
> "နင့္ဆုေတာင္းေတြကလည္း မ်ားလိုက္တာေနာ္"
> "အင္း.. ဟုတ္တယ္။ ဒါနဲ႕ နင္ကေရာ ဘာဆုေတာင္းမွာလဲ'
>
> "ငါလား"
> ေကာင္ေလးက တီးတိုးေျပာေလသည္။
> "နင္ဆုေတာင္းတိုင္း ျပည့္ေစဖို႕ ေၾကြေပးမယ့္ ၾကယ္ကေလးတပြင့္ ထပ္ခါထပ္ခါ
> ျပန္ျဖစ္ပါေစေပါ့"
>
> *အခ်စ္ (၂) ***
>
> "ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ … မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ဥကၠဌေရ.." ကေလးအေဖ သည္ သမီးကေလးကို
> ခပ္တင္းတင္း ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္။ အနားတြင္ ဗံုစီသလို စီေနေသာ ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္
> ဘုစုခရု ကေလးမ်ားသည္ သူတို႕ အေဖကိုတလွည့္ ဧည့္စိမ္းမ်ားကို တလွည့္
> မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္ ၾကည့္ေနေလသည္။"ဒီလိုလဲ မလုပ္နဲ႕ေလ။ ကေလးေတြ ေရွ႕ေရး
> ၾကည့္ဦးမွေပါ့။"
> "ဟုတ္တယ္။ သူတို႕အေမက ေနာက္ဆံုးကေလးကို မေမြးႏိုင္လို႕
> မီးတြင္းထဲမွာ ဆံုးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ဒီကေလး တၿပံဳႀကီးကို ခင္ဗ်ား
> ဘယ္လိုမွမၾကည့္ႏုိင္ေတာ့တဲ့အျ

ပင္ လံုလံုေလာက္ေလာက္လည္း
> မေထာက္ပံ့ႏိုင္ဘူးေလ။ သမီးေလးကိုေတာ့ အခုလို ေမြးစားခ်င္တဲ့လူ ေပၚလာတုန္း
> ေပးလိုက္တာ ေကာင္းပါတယ္။"
> "ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ကလည္း အိမ္မွာ မိန္းကေလး မရွိလို႕
> အေဖာ္ရခ်င္တာ ဆိုေပမယ့္ ကေလးကို သူစာလိုက္ႏိုင္သေလာက္ ေက်ာင္းလည္း
> ထားေပးဦးမွာပါ။"
> "ကၽြန္ေတာ္ ကေလးေတြနဲ႕ မခြဲႏိုင္ဘူး။ သူတို႕ေမာင္ႏွမခ်င္း
> ခြဲရမွာလည္း မၾကည့္ရက္ဘူးဗ်ာ။"
> ကေလးအေဖသည္ ေျပာရင္း အသံတိမ္၀င္သြားသည္။
>
> "ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ညီေလး ညီမေလးေတြနဲ႕မခြဲခ်င္ဘူး။ သား ေက်ာင္း ဆက္မတက္ေတာ့ဘူး။
> ဆိုက္ကားနင္းမယ္ေလ။"
> ဆယ္ႏွစ္သားခန္႕ရွိေသာ အႀကီးေကာင္ေလးက ၀င္ေျပာလိုက္သည္။
> ကေလးအေဖက မ်က္ႏွာကို အုပ္ကာ တသိမ့္သိမ့္ ရိႈက္လိုက္သည္။
> ဘာမွန္းညာမွန္း ေရေရလည္လည္ မသိေသာ္လည္း သူ႕အေဖႏွင့္ အကိုတို႕၏ မ်က္ႏွာရိပ္ကို
> ၾကည့္ကာ
> ေအာ္ငိုလိုက္ေသာ ကေလးတသိုက္၏ အသံမ်ား တဲကေလးထဲ ပ်ံ႕လြင့္သြားသည္။
> သမီးေလးကို ေမြးစားမည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ မ်က္ရည္မ်ား ၀ဲလာေလသည္။
> ရပ္ကြက္လူႀကီးသည္ ျမင္ကြင္းမွ မ်က္ႏွာကို လႊဲရင္း ေခါင္းယမ္းကာသက္ျပင္းကိုသာ
> အသာမႈတ္ထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။
>
> *အခ်စ္ (၃) ***
>
> "အဘိုးႀကီးႏွယ္ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီကြယ္"
> အဘြားႀကီးသည္ အိပ္ရာေပၚမွ အနံ႕ေထာင္းေထာင္းထေနေသာ
> ေရကြက္ကြက္ကို စိတ္မသက္မသာျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
> "တေန႕တေန႕ သူ႕အတြက္ ေလွ်ာ္ရဖြတ္ရ။ ကိုယ္ကလည္း သိပ္ေနေကာင္းလွတာ မဟုတ္။ အခုလည္း
> ဘယ္ေရာက္သြားျပန္လဲ မသိ။"
> တျဖစ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာေနစဥ္ အိမ္ေရွ႕မွ ကေလးတစ္ေယာက္ ေအာ္သြားသံ
> ကို ၾကားလိုက္ရသည္။
> "ဘြားေလးေရ အဘိုး သစ္ပင္တက္ေနတယ္ဗ်ိဳ႕" "ဟင္.. ဘုရား
> ဘုရား"
> ကပ်ာကယာ ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၿခံထဲတြင္ အဘိုးႀကီးသည္ လက္ကေလး
> ေနာက္ပစ္ကာ မသိသလို ရပ္ေနေလသည္။
> "ရွင္.. ရွင္.. သစ္ပင္ေပၚ တက္တယ္ဆို" အဘိုးႀကီးက မ်က္လံုးေလး
> ေပကလပ္ေပကလပ္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါသည္။
> "အဲဒါေတြ စိတ္ညစ္ရတာေပါ့ အေဖႀကီးေရ။ ရွင့္ကိုရွင္ ကာလသားေလး
> မွတ္ေနလား။ ေလျဖတ္ထားလို႕ မသန္မမာ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာလည္း မေမ့နဲ႕ဦး။ သစ္ပင္ေပၚ
> ဘာသြားလုပ္ရတာလဲ။ သားသမီးေတြက တေယာက္မွ အနားမွာ မရွိဘူး။ ကၽြန္မလည္း ရွင့္ကုိ
> မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္မေနႏိုုင္ဘူး။"
> အဘြားႀကီးသည္ ေျပာရင္း ေဒါသသံပါလာသည္။ အဘိုးႀကီးထံမွ စကားသံ မပီမသ
> ထြက္လာသည္။
> "မင္းအတြက္ပါ"
> "ဘာလဲ ကၽြန္မအတြက္"
> အဘိုးႀကီးသည္ ေနာက္ပစ္ထားေသာ လက္ကို ေရွ႕သို႕ ထုတ္လိုက္သည္။
> ကံ့ေကာ္ပန္းကေလး သံုးေလးခက္ ျဖစ္ေလသည္။
>
> *အခ်စ္ (၄) ***
>
> လေရာင္သည္ ေတာအုပ္ထဲမွ သစ္ပင္ထူထူမ်ားႏွင့္
> ျမက္ခင္းမ်ားေပၚသို႕ ေငြေရာင္အလႊာပါး တစ္ထပ္ကို ၿပိဳးျပက္လႊမ္းျခံဳ ေနေစ၏။
> ျမင္းခြာသံသဲ့သဲ့ သည္ ေ၀းရာမွ နီးလာၿပီ။ ခ်ပ္မိန္ညိဳ ၀တ္ဆင္ထားေသာ
> သ႑ာန္တစ္ခု ျမင္ကြင္းသို႕ ေပၚလာသည္။ ေန႕မွန္းညမွန္း မသိေလာက္ေအာင္
> စစ္ပန္းလာခဲ့ေသာ သူရဲေကာင္းသည္ ေတာအုပ္ထဲမွ ေရကန္ကေလးကို လွမ္းျမင္လိုက္ေလသည္။
> လမင္းသည္ ျပာျပာေမွာင္ေနေသာ ကန္ေရျပင္ထဲတြင္ လႈပ္ရုံေလး လႈပ္ေန၏။
> သူရဲေကာင္းသည္ ကန္ေရေအးေအးျဖင့္ ေျခလက္မ်က္ႏွာတို႕ကို
> သံုးသပ္ေဆးေၾကာရင္း အေမာေျဖလိုက္သည္။ ထိုအခိုက္….. ကန္စပ္နံေဘးတြင္ တခ်ိန္လံုး
> ငိုက္မ်ဥ္းေနခဲ့ေသာ ေတာပန္းကေလး တစ္ပြင့္၏
> ပြင့္ဖတ္မ်ား ျဖတ္ခနဲ အာသြားေလသည္။ ၀န္းက်င္တ၀ိုက္ ရုတ္ခ်ည္း သင္းပ်ံ႕လာေသာ
> ပန္းရနံ႕ေၾကာင့္ သူရဲေကာင္းသည္ ဟိုဟိုဒီဒီ စူးစမ္းလိုက္သည္။ ပန္းကေလး တစ္ပြင့္
> ပါလား..။ လေရာင္ေအာက္၀ယ္ ျဖဴသလို ၀ါသလိုု ျပာသလို ႏွင့္
> အေရာင္လွ်ပ္ေျပးေနေသာ ေတာပန္းကေလးသည္ သူရဲေကာင္းကို ခပ္ေငးေငး ၾကည့္ေနသေယာင္။
> သူရဲေကာင္းသည္ ပန္းကေလးရွိရာသို႕ အလိုအေလ်ာက္ လက္လွမ္းလိုက္မိေလသည္။
> တစ္စကၠန္႕ ႏွစ္စကၠန္႕ သံုးစကၠန္႕….။ သူရဲေကာင္းသည္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို
> သာသာခ်လိုက္သည္။ မၾကာမီ ျမင္းခြာသံမ်ား ျပန္လည္ ေပၚထြက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့
> မွိန္ေဖ်ာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီ။
> လႈပ္ခတ္သြားခဲ့ေသာ ကန္ေရျပင္ေဘးမွ ပန္းကေလးသည္
> လေရာင္ေအာက္၀ယ္ ထီးထီးက်န္ခဲ့ေလသည္။