သူၾကြယ္တစ္ဦးဟာ ေရစီးသန္တဲ့ျမစ္ကို ကူးျဖတ္ရင္း ေလွေမွာက္သြားခဲ့လို႔ ျမစ္လယ္မွာရွိတဲ့ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးေပၚ တက္ၿပီး အကူအညီရဖို႔ ေအာ္ဟစ္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူငယ္တစ္ဦး ေရာက္လာခဲ့တယ္။ လူငယ္ဟာ ကိုယ့္အသက္ကိုမွမမႈဘဲ သူၾကြယ္ကိုကယ္ဖို႔ ေလွကိုေလွာ္ခတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရစီးသန္တဲ့အတြက္ ေလွကထင္သေလာက္ အျမန္မေလွာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
"ငါ့ကို ျမန္ျမန္ကယ္ပါ.. ငါ့ကိုကယ္ႏိုင္ရင္ မင္းကုိ ေငြတစ္ေထာင္ေပးမယ္"
သူၾကြယ္က ေအာ္ဟစ္ေပမယ့္ ေရစီးသန္တဲ့အတြက္ ေလွကေျဖးေျဖးပဲ ေရြ႕လ်ားႏိုင္ခဲ့တယ္။
"ျမန္ျမန္ေလွာ္ပါ.. ဒီအေရာက္ေလွာ္ခဲ့ရင္ ငါေငြႏွစ္ေထာင္ေပးမယ္"
လူငယ္က အားႀကိဳးမာန္တက္ ေလွာ္ခဲ့ေပမယ့္ လိႈင္းေတြၾကားမွာ ထင္သေလာက္အရာမေရာက္ခဲ့ဘူး။
"ေရေတြတက္လာၿပီ .. အားစိတ္စမ္းပါ။ မင္းကိုေငြငါးေထာင္ေပးမယ္"
သူၾကြယ္ကေအာ္ဟစ္တယ္။ ေရက သူရပ္ထားတဲ့ေက်ာက္တံုးကို တျဖည္းျဖည္း ျမႇဳပ္လာခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ ေလွက သူၾကြယ္ဆီတေျဖးေျဖး ခ်ည္းကပ္လာခဲ့ေပမယ့္ ေႏွးေနခဲ့တယ္။
"ျမန္ျမန္ေလွာ္ ငါ တစ္ေသာင္းေပးမယ္"
သူၾကြယ္ရဲ႕ ေျခကို ေရစျမႇဳပ္ေနၿပီျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလွႏႈန္းက ပိုေႏွးလာခဲ့တယ္။
"ငါးေသာင္းေပးမယ္.. ငါးေသာင္း.... "
စကားေတာင္ဆံုးေအာင္ မေျပာႏိုင္ဘဲ လႈိင္းႀကီးတစ္လံုးေၾကာင့္ သူၾကြယ္ျမစ္ထဲက် နစ္ျမႇဳပ္ၿပီး ေရေနာက္လိုက္ပါသြားခဲ့တယ္။
လူငယ္က ေလွကိုကမ္းကပ္ၿပီး ဝမ္းနည္းစြာနဲ႔ "ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ကယ္မလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေငြေတြလာေပးခဲ့ရသလဲ! တစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိမ္ ေငြေတြတိုးေပးခဲ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျဖးေျဖးေလွာ္ရင္ ေငြပိုရႏိုင္မယ္လို႔ ေတြးထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရေနာက္ခင္ဗ်ားပါသြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားအသက္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္... ခင္ဗ်ားကိုကယ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ရိုးသားမႈေတြပဲရွိၿပီး အက်ဳိးအျမတ္ကို ထည့္မစဥ္းစားမိခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကို ေငြေတြေပးမယ္လို႔ ေျပာခဲ့ရသလဲ?"
"ငါ့ကို ျမန္ျမန္ကယ္ပါ.. ငါ့ကိုကယ္ႏိုင္ရင္ မင္းကုိ ေငြတစ္ေထာင္ေပးမယ္"
သူၾကြယ္က ေအာ္ဟစ္ေပမယ့္ ေရစီးသန္တဲ့အတြက္ ေလွကေျဖးေျဖးပဲ ေရြ႕လ်ားႏိုင္ခဲ့တယ္။
"ျမန္ျမန္ေလွာ္ပါ.. ဒီအေရာက္ေလွာ္ခဲ့ရင္ ငါေငြႏွစ္ေထာင္ေပးမယ္"
လူငယ္က အားႀကိဳးမာန္တက္ ေလွာ္ခဲ့ေပမယ့္ လိႈင္းေတြၾကားမွာ ထင္သေလာက္အရာမေရာက္ခဲ့ဘူး။
"ေရေတြတက္လာၿပီ .. အားစိတ္စမ္းပါ။ မင္းကိုေငြငါးေထာင္ေပးမယ္"
သူၾကြယ္ကေအာ္ဟစ္တယ္။ ေရက သူရပ္ထားတဲ့ေက်ာက္တံုးကို တျဖည္းျဖည္း ျမႇဳပ္လာခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ ေလွက သူၾကြယ္ဆီတေျဖးေျဖး ခ်ည္းကပ္လာခဲ့ေပမယ့္ ေႏွးေနခဲ့တယ္။
"ျမန္ျမန္ေလွာ္ ငါ တစ္ေသာင္းေပးမယ္"
သူၾကြယ္ရဲ႕ ေျခကို ေရစျမႇဳပ္ေနၿပီျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလွႏႈန္းက ပိုေႏွးလာခဲ့တယ္။
"ငါးေသာင္းေပးမယ္.. ငါးေသာင္း.... "
စကားေတာင္ဆံုးေအာင္ မေျပာႏိုင္ဘဲ လႈိင္းႀကီးတစ္လံုးေၾကာင့္ သူၾကြယ္ျမစ္ထဲက် နစ္ျမႇဳပ္ၿပီး ေရေနာက္လိုက္ပါသြားခဲ့တယ္။
လူငယ္က ေလွကိုကမ္းကပ္ၿပီး ဝမ္းနည္းစြာနဲ႔ "ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ကယ္မလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေငြေတြလာေပးခဲ့ရသလဲ! တစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိမ္ ေငြေတြတိုးေပးခဲ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျဖးေျဖးေလွာ္ရင္ ေငြပိုရႏိုင္မယ္လို႔ ေတြးထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရေနာက္ခင္ဗ်ားပါသြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားအသက္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္... ခင္ဗ်ားကိုကယ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ရိုးသားမႈေတြပဲရွိၿပီး အက်ဳိးအျမတ္ကို ထည့္မစဥ္းစားမိခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကို ေငြေတြေပးမယ္လို႔ ေျပာခဲ့ရသလဲ?"
ႏိုင္းႏိုင္းစေနဘေလာ႕မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္....
ဒီစာေလးကိုဖတ္ျပီး ရန္ကုန္မွာတုန္းက အစိုးရဌာနဆိုင္ရာရံုးေတြကို၀င္ထြက္ခဲ႕ရတဲ႕အခ်ိန္ေတြကိုသတိရလိုက္မိတယ္... မိမိရဲ႕အလုပ္အျမန္ျပီးေျမာက္ဖို႕အတြက္ သက္ဆိုင္ရာစားပြဲေတြကို under table ေၾကးေပးခဲ႕ရတာေတြေပါ႕..မေပးခဲ႕ရင္လည္း
သူတို႕တာ၀န္အရေသာ္လည္းေကာင္း ေစတနာနဲ႕ေသာ္လည္းေကာင္း လုပ္ေပးေကာင္းလုပ္ေပးၾကပါလိမ္႕မယ္...ဒါေပမဲ႕ လူတိုင္းလူတိုင္းက မိမိအလုပ္သာ အရင္ျပီးခ်င္လုပ္ေပးေစခ်င္တဲ႕ စိတ္နဲ႕ အစလုပ္ျပီးေပးၾကတဲ႕အတြက္..ဒီအျဖစ္ၾကီးက တရား၀င္လိုျဖစ္သြားခဲ႕ရတယ္....မေပးရင္ဘဲ လုပ္ေပးမွာမဟုတ္ဖူးဆိုတဲ႕အေတြးက လူတိုင္းဆီမွာ ရွိသြားခဲ႕တယ္...ဒီေတာ႕ ဒီလူ(၀န္ထမ္း)ေတြရဲ႕အက်င္႕ကို ေျပာင္းလဲေပးလိုက္တဲ႕လူေတြက
၀န္ထမ္းေတြကိုယ္တိုင္လား....ေပးကမ္းတာကို အစလုပ္ျပီးေပးၾကတဲ႕လူေတြလားဆိုတာေတာ႕ မံု႕လံုးစကၠဴကပ္သလိုရွဳပ္ေထြးေနမဲ႕ေမးခြန္းဘဲျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္...
0 comments:
Post a Comment
thank you for your comment