ေအာင္ျမင္လုိလ်င္အခ်က္(၄)ခ်က္ကု
ိ အရင္ၾကည့္ရေအာင္ --

(၁) စဥ္းစားပါ--
ဘာကုိစဥ္းစားရမွာလဲ ?
အခုငါဘယ္ဘ၀ေရာက္ေနတာလဲ ? အခုငါသုံးေနတဲ႔ေငြဟာ ငါ့ဘ၀နဲ႔ကုိက္ရဲ႔လား?
ငါ့အလုပ္၀င္ေငြနဲ႔ကုိက္ရဲ႔လား? ငါ့ဘ၀နဲ႔သင့္ေတာ္ရဲ႔လားဆုိတာကုိ
ေပါ့၊


(၂) ႀကိဳးစားပါ --
ကုိယ္လုပ္ေနတဲ႔အလုပ္ကုိ ေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ မေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ
ကုိယ္လုပ္ရတဲ႔အလုပ္ကုိ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္ရတယ္၊
ကုိယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေပါ့ ၊ ကုိယ္ကသူမ်ားဆီမွာလုပ္ရသည္ျဖစ္ေ

ကုိယ္ပုိင္ျဖစ္ေစ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိအပ္တယ္ အဓီကကေတာ့
သူမ်ားအလုပ္ဆုိရင္ပုိၿပီးေတာ့အေ
ရးႀကီးတယ္၊( ႀကိဳးစားသူအတြက္အခြင့္ေရးဟာ
မလြဲမေသြေရာက္လာမဲ႔ အရာပါပဲ )


(၃) ယုံၾကည္ေအာင္ေနပါ --
ကုိယ္ကအလုပ္သမားျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္ရွင္ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ရဲ႔အႀကီးအကဲ
ကုိယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားေတြရဲ႕ယုံၾ
ကည္မႈကုိ ရဖုိ႔လုိအပ္တယ္ အဓိက၊ကေတာ့
ကုိယ္စိတ္ကုိကုိယ္က ယုံၾကည္ေနဖုိ႔လုိအပ္တယ္ အလုပ္ရွင္အမ်ားစုဟာ
ယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ပဲတည္ေဆာက္တာမ်ာ
းတယ္ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ရဲ႔ ဂတိ္ကုိ
မဖ်က္ဆီးပါနဲ႔ ကုိယ္မေပးနိဳင္တဲ႔ဂတိကုိလည္း မေပးနဲ႔
ေပးၿပီး၇င္လည္းတည္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔
အေ၇းႀကီးတယ္ ဒါမွယုံၾကည္မွာေလ ၊


(၄) မ်က္ႏွာထားကုိ ျပင္ပါ -
ကံ ျခင္းတူလွ်င္ ဥာဏ္ရွိသူက အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊ဥာဏ္ျခင္းတူလွ်
င္ ၀ိရိယရွိသူက
အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊ ၀ီရိယရွိသူျခင္းတူလွ်င္ စည္းကမ္းရွိသူက အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊
စည္းကမ္းရွိသူျဖင္းတူလွ်င္ ေစတနာရွိသူက အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊
ေစတနာရွိသူျခင္းတူလွ်င္ ရုိးသားေျဖာင့္မတ္သူက အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊
ရုိးသားေျဖာင့္မတ္သူျခင္းတူလွ်
င္ အေျပာခ်ိဳသာသူက အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊
အေျပာခ်ဳိသာဖုိ႔ဆုိရင္ မိမိမ်က္ႏွာအမ်ားႀကီးမူတည္တယ္ေလ
ခ်ုိသာတဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ေျပာဆိုဆက္
ဆံရင္(50%)က အလုိလို ေအာင္ျမင္ၿပီးသားပါ။

အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔လူဟာ က်ရႈံးသည္ျဖစ္ေစ ၊ ေအာင္ျမင္သည္ျဖစ္ေစ ၊
ဂုဏ္ယူေနရမယ္၊ က်ရႈံးမွာေၾကာက္လုိ႔ အလုပ္ကုိ မလုပ္ေတာ့ဘူးဆုိရင္
ဘာမွလဲျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးေလ ၊ ´´သစ္ပင္ျမင့္ေလ ေလတုိက္ခံရေလ´´ တဲ႔
ေလဆုိတဲ႔ေလာကဓံကုိ ေၾကာက္ေနရင္ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆုံးပုဂၢဳိလ္ဆုိတာ
ေပၚလာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ ၊ ေလာကဓံကုိ ခံႏုိင္ေအာင္ေမြးျမဴရမယ္ ၊
ကုိယ္က်ရႈံးခဲ႔ရင္ေတာင္ ဘာေတြပဲရႈံးရႈံး အဲဒီအရႈံးထဲက အျမတ္ကုိ
ရွာေဖြတတ္ရမယ္ေလ ၊ ကုိယ္လုပ္လုိက္တဲ႔အမွား ကဘာလဲ ေနာက္တခါ
ဘယ္လုိမမွားေအာင္လုပ္ရမလဲဆုိတာ
ကုိ ေလ့လာေနရမယ္ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့
အရႈံးဆုိတာ အၿမဲမွ မဟုတ္တာ ရႈံးတယ္ဆုိတာ အမ်ားအားျဖင့္ေငြေၾကးပါပဲ၊
ဒါေၾကာင့္စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔ ၊ စိတ္ဓာတ္က်တယ္ဆုိတာ လူညံ႔ေတြအလုပ္ပါ ၊
ေငြေၾကးရႈံးတယ္ဆုိတာ အေသးအမႊားပါပဲ ေငြေၾကးဆုိတာျပန္ရွာလုိ႔ရတဲ႔အရာ
ပဲေလ ၊
အဓိက ကေတာ့စိတ္ဓာတ္ မက်ဖုိ႔ပဲ စိတ္ဓာတ္က်ရင္ေတာ့ မင္းဘ၀ဟာ
ေရစုံေမ်ာၿပီသာမွတ္ေတာ့ ၊ ဒီဂရီေတြရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ အခုေလာေလာဆယ္
ဘယ္ေလာက္ေအာင္ျမင္ေနသည္ျဖစ္ေစ စိတ္ဓာတ္သာက်ေနရင္ အဲဒီလူရဲ႔ဘ၀ဟာ
လုံး၀ဆုံးရႈံးေနၿပီေလ ၊ ကုိယ္ကစိတ္ဓာတ္က်ေနရင္
ကုိယ္စိတ္ဓာတ္က်ေနသည့္အတြက္ ကုိယ္မွာစိတ္ခ်မ္းမႈဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ
မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ၊ ေငြေၾကးေအာင္ျမင္ဖုိ႔ဆုိရင္ ကုိယ့္စိတ္ကုိ
ၾကည္ေနဖုိ႕လည္းအေရးႀကီးတယ္ေလ။

လူ႕ဘ၀ဆုိတာ
(၁) စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔
(၂) စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔
(၁) စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔


ကုိယ္စိတ္ခ်မ္းသာေနရင္ ကုိယ္လုပ္တဲ႔အလုပ္ကလဲ အဆင္ေျပေနမွာပဲေလ
အဆင္ေျပမွလဲ စိတ္ကခ်မ္းသာမွာမဟုတ္လား ? ဘ၀ဆုိတာက တစ္ခါတေလ
အရမ္းကုိပ်င္းစရာေကာင္းတယ္ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြမျဖစ္
လုပ္ခ်င္တာေတြမလုပ္ရနဲ႔ေပါ့ ဒါေပမဲ႔လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္
တာ၀န္ဆုိတာလဲရွိစၿမဲ မဟုတ္လား ? ကုိယ္ေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ မေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ
ကုိယ္လုပ္ေနတဲ႔အလုပ္ကိုေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ရမွာဟာ လူ႕ဘ၀ရဲ႔တာ၀န္ပါပဲ
၊ ဒါေၾကာင့္ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာမလုပ္
ရရင္
လုပ္ရတဲ႔အလုပ္ကုိအေကာင္းဆုံးျ
ဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္ေလ

ဒါဟာလူ႕အရည္အခ်င္းပဲေပါ့ ၊ အေရအတြက္ေတြဘယ္္ေလာက္မ်ား မ်ား
အရည္ခ်င္းမရွိ္လွ်င္ အဲဒီလူရဲ႕႕ဘ၀ဟာ ေအာင္ျမင္ဖု္ိ႔မလြယ္ပါဘူး ၊
ေနာက္ၿပီးစိတ္ဓာတ္ကုိလဲ မာေၾကာေအာင္ေလ့က်င့္ၾကရမယ္ ၊ ဥပမာေျပာရရင္
သူ႕အလုိလုိရွိေနတဲ႔ (အေပါက္မရွိတဲ႔) သစ္သားတစ္ခုဟာ သူထက္မာေၾကာတဲ႔သံ
နဲ႔ေတြ႕လွ်င္ ေနရာဖယ္ေပးၾကရတယ္ အဲဒါဟာဘာကုိျပသလဲဆုိရင္
မာေၾကာတဲ့အရာနဲ႔ေတြ႕ရင္ ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ႔အရာေတြဟာ
အလုိလုိေနာက္ဆုတ္ၿပီးသားျဖစ္သြာ
းၾကတယ္မဟုတ္လား? ဒါဟာေလာက နိယာမပဲေလ ၊

ေနာက္ၿပီးဘယ္လုိလူမ်ိဳးဟာ ကုိယ္အေပၚေကာင္းတယ္ အေထာက္အပံ႔ရတယ္ဆုိတာကုိလည္း
ေ၀ဖန္ပုိင္းျခားတတ္ရမယ္ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္ရဲ႕အႀကီးက်ယ္ဆုံးရန္သူဟာ
ကုိယ္နဲ႔အနီးဆုံးလူျဖစ္ေနတတ္တယ္

ကုိယ္နဲ႔အနီးဆုံးလူေၾကာင့္ကုိယ္
့ဘ၀တုိးတတ္ႏုိင္သလုိ ကုိယ္ဘ၀ကုိ
တစ္စစီခ်ိဳးဖ်က္မဲ႔သူလည္းျဖစ္ႏိ
ုင္တယ္ေလ၊ ျမန္မာစကားပုံကေတာ့
``ကၽြန္ယုံေတာ့ တစ္ဖက္ကန္း သားသမီးယုံေတာ့ စုံလုံးကန္း´´
အဲဒါကုိယ္ပတ္၀န္းက်င္ ကုိယ္အနွီၤးအနားမွာ ရွိတဲ႔သူကပဲ ကုိယ္ဘ၀ကုိ
ဖ်က္ဆီးႏုိင္တယ္ဆုိတာပဲ ဒါေၾကာင့္ကိုယ့္ ကုိယ္ကုိပဲ ယုံၾကည္ဖုိ႔လုိတယ္
တစ္ခါတစ္ေလ အေကာင္းဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင္
့ကုိယ့္ဘ၀ေျပာင္းလဲတတ္ပါတယ္
ဒါေပမယ္အဲဒါဟာ အေထာက္ပံ႔မွ်သာပါပဲ အဓိကကေတာ့ ကုိယ္ဟာကုိႀကိဳးစားရမွာပဲေလ
သူငယ္ခ်င္းဆုိတာအေကာင္းအဆုိးကုိ
ပဲ မွ်ေ၀ခံစားေပးလုိ႔ရတယ္ အဓိကကေတာ့
ကုိယ္သာကုိပဲမဟုတ္လား? ကုိယ္ေအာင္ျမင္၇င္ ကုိယ္ကအဓိကပဲခံစား၇တာ
က်န္တဲ႔မိဘ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ အဖ်ားေလာက္ပါပဲ -- ငါ၀မ္းနည္းပါတယ္``
ဆိုတာေလာက္ပဲေျပာၾကမွာေလ ၊ တကယ္ေတာ့ ကုိယ္ဟာကုိပဲခံစားရမွာပဲေလ မဟုတ္လား?
ေနာက္ထက္ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ အႀကီးက်ယ္ဆုံးေသာအမွားကေတာ့
အခ်စ္ေနာက္ကုိလိုက္ခ်င္းပဲ ၊ ခ်စ္တယ္ႀကိဳက္တယ္ဆုိတာ
ေကာင္းတဲ႔အရာတစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အဲဒီအခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ
ဘ၀ပ်က္ရတဲ႔မိန္းကေလးေတြအမ်ားႀကီ
းပဲ ၊ အဓီကကေတာ့
ကုိယ္ကမိန္းကေလးျဖစ္ေနလုိ႔ပဲေလ၊ ေယာက္က်ားေတြဆုိတာ(ငါအပါအ၀င္ေပါ
့)
အခြင့္အေရးယူခ်င္တတ္က်တယ္၊ ဒါကလဲ
ကုိယ္ဘက္ကျပဳမူဆက္ဆံတဲ႔အေပၚမွာ
လဲအမ်ားႀကီးမူတည္တယ္ေလ၊ေနာက္တစ္ခုက
မိန္းကေလးအမ်ားစုဟာ အလွအပႀကိဳက္ၾကတယ္ ဒါက သဘာ၀ပဲေလ ဒါေပမယ့္
သဘာ၀ထက္လြန္ကဲရင္ေတာ့ ဒုကၡေရာက္တတ္တယ္ ကုိယ့္မွာရွိေနတာနဲ႕ပဲ လွပေအာင္၀တ္
လွေအာင္ေနလုိ႕႔ရတာပဲ၊ အဲဒီလုိေနႏိုင္ေအာင္လဲႀကိဳးစား
ရမယ္၊
ကုိယ္မွာရွိတဲ႔ပုိက္ဆံထက္ ပုိၿပီးေတာ့လုိခ်င္ရင္ေတာ့
ဒုကၡေရာက္ဖုိ႔လမ္းကုိ ရွာသလုိျဖစ္ေနေတာ့မယ္၊

ေနာက္ဆုံးေအာင္ျမင္ဖုိ႔လုပ္မယ္
ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္ရတဲ႔၀င္ေငြ
ကုိယ့္မွာရွိတဲ႔၀င္ေငြ (၀င္ေငြ/ရေငြကုိ) ဘယ္လုိအသုံးခ်မလဲ
ဘယ္ေနရာမွာဘယ္လုိသုံးရမလဲဆုိတာ စဥ္းစားဖုိ႔လုိအပ္တယ္
လုိအပ္တာကုိလည္း၀ယ္ဖုိ႔လုိအပ္
သလုိ
မ၀ယ္သင့္ေရွာင္ၾကဥ္သင့္တဲ့အရာေ
တြကုိလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္ေလ ၊ အဓိကကေတာ့
အသုံးနဲ႔အျဖဳန္းကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ဖုိ႔စဥ္းစားဖုိ႔လုိအပ္တယ္
ေနာက္တစ္ခုက က်မၼာေရးကုိလည္း ဂရုစုိက္ဖုိ႔လုိအပ္တယ္
ကုိယ္လုိအပ္တာေတြရဖုိ႔ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ဆုိရင္လဲ က်မၼာေရးကုိ
လုိက္စားဖုိ႔လုိအပ္တယ္ အဓိကကေတာ့ပုံမွန္အိပ္ ပုံမွန္စားေပါ့ (ဥပမာ
ကုိယ္ကအၿမဲတမ္းထုိင္ၿပီး အလုပ္လုပ္၇တဲ႔သူဆုိရင္နံနက္ျဖစ္
ေစ ညေနျဖစ္ေစ
လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔လုိအပ္တယ္)

ကုိရီးယားစကားပုံလုိေျပာရရင္ေတာ
့ `` ကုိယ္က်ရႈံးလဲက်ခဲ႔ရင္ အဲဒီ
လဲက်တဲ႔ေနရာကပဲ ကုိယ့္ဟာကုိ ထႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစား၇မယ္´´ ေနာက္ၿပီး
ကုိယ္က်၇ႈံးခဲ႔တာေတြကုိ ေမ႔ေဖ်ာက္ၿပီး
ဘ၀သစ္ကုိထူေထာင္ေအာင္ႀကိဳးစား
ရမယ္ေလ၊ လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္
အတိတ္ဆုိတာရွိစၿမဲပဲေလ ဒါေပမယ့္ကုိယ့္၀ဘတုိးတတ္ခ်င္ရငေ
တာ့
အဲဒီမေကာင္းခဲ႔တဲ႔အတိိတ္ေတြအား
လုံးကုိ ေမ့ေဖ်ာက္ၿပီး
အခုလက္ရွိဘ၀ကုိေသေသခ်ာခ်ာႀကိဳး
စားၿပီးဘ၀ကုိတည္ေဆာက္ၾကပါ............




တစ္ခါက

အရမ္းေက်ာ္ၾကားလွတဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေက်ာ္ၾကားလွသလို
သူဆြဲတဲ႔ ပန္းခ်ီကားေတြကလည္း အလြန္ေကာင္းမြန္ လက္ရာေျမာက္တယ္။ သို႕ေသာ္
ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ သူရဲ႕ ေနပံုထိုင္ပံုေတြကလည္း
တမူထူးျခားေနတယ္။ ပိုျပီးထူးျခားတာက ပန္းခ်ီဆရာၾကီးမွာ တပည္႔ဆိုလို႔
တစ္ေယာက္မွ မရွိတာပဲ။

ဘာလို႔ တပည္႔မရွိတာလဲ ဆိုေတာ႔ သူက တပည္႔လက္မခံလို႔လား။ မဟုတ္ဘူး။ သူက
တပည္႔အျဖစ္လက္ခံတယ္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ဆီမွာ တပည္႔လာခံခဲ႔တဲ႔ သူေတြက ဘယ္သူမွ
ၾကာၾကာမခံ အားလံုးထြက္ေျပးသြားၾကတယ္။ ဒီလို ထြက္ေျပးသြားတဲ႔ သူေတြကိုလည္း
ဘာေၾကာင္႔ ထြက္ေျပးတာလဲ ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ ေမးလို႔မရဘူး။ သူတို႔ေျပာတာ
တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ ဒါကေတာ႔ သူတို႔ကို ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက သင္တန္းစတတ္ကတည္းက
ေတာင္းထားတဲ႔ ကတိေၾကာင္႔ သူတို႔ ေျပာလို႔ မျဖစ္တာပါ ။ ဒါကို
သိခ်င္ရင္ေတာ႔ ကိုယ္႕ဖာသာပဲ သြားတတ္ပါ. .တဲ႔။

ဘယ္သူမွလည္း နားမလည္ၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ထူးဆန္းပါတယ္ ဆိုတဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက
ပိုျပီးထူးျခားသထက္ ထူးျခားလာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ လာျပီး
တပည္႔ခံတဲ႔သူ မရွိဘူးမဟုတ္ဘူး။ ဆရာၾကီးရဲ႕ ပန္းခ်ီလက္ရာေတြကို ၾကည္႔ျပီး
ဘယ္သူမဆိုကေတာ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ တပည္႔ခံခ်င္ၾကတာပါပဲ။ သူမ်ားေတြနဲ႔
အဆင္မေျပေပမဲ႔ ငါနဲ႔ဆိုရင္ အဆင္ေျပမွာပဲဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ
တပည္႔ခံျပီး သင္တန္းလာတတ္တဲ႔ သူေတြလည္း ရွိေနေသးတယ္။ သင္တန္းလာတတ္ရင္လည္း
ဆရာၾကီးက လက္ခံလိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီသင္တန္းသားကလည္း ထံုးစံအတိုင္း
ဘယ္ေလာက္မွ ၾကာၾကာမခံပါဘူး။ ထြက္ေျပးလာတာပါပဲ။ ထြက္ေျပးလာရင္လည္း သူ႕ကို
ဘယ္လိုမွ ဘာေၾကာင္႔ ေျပးလာတာလဲ ဆိုတာကို ေမးလို႔မရဘူး။ ထံုးစံလိုပဲ
ျဖစ္ေနတယ္။

ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဆီကို ဟိုးအေဝး ေတာနယ္ေလးတစ္ခု လူငယ္ေလး
ႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ သူတို႕က ဆရာၾကီးကို ေျပာတယ္။

“ ဆရာၾကီးခင္ဗ်ား ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ တပည္႔ခံျပီး
ပန္းခ်ီပညာသင္ခ်င္လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို လက္ခံပါ ခင္ဗ်ာ.။ ”

လို႔ ရိုရိုေသေသေျပာတယ္။ ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက သူတို႕ကို ေျခအဆံုး ၊
ေခါင္းအဆံုးၾကည္႔ျပီး . .

“ အင္း..။ ငါ႔တပည္႔အေနနဲ႔ လက္ခံလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔မွာ စည္းကမ္းေတာ႔
ရွိတယ္။ ဒါကိုေတာ႔ မင္းတို႔ လိုက္နာႏိုင္မွ မင္းတို႕ကို ငါ
ပန္းခ်ီပညာသင္ေပးမယ္။ ”

ဆရာၾကီးက ဒီလိုေျပာေတာ႔ ပန္းခ်ီပညာသင္ခ်င္ေနတဲ႔ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း . .

“ ေကာင္းပါျပီ ဆရာၾကီး ခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုက္နာပါ႔မယ္။ ”

ဒီေတာ႔မွ ဆရာၾကီးက ေခါင္းျငိမ္႔လိုက္ျပီး ဆက္ေျပာတယ္။

“ ဟုတ္ျပီ။ ပထမဦးဆံုးကေတာ႔ ငါမင္းတို႔ကို ဘယ္လို သင္တယ္ ၊
ဘာေတြေလ႕က်င္႔ေပးတယ္ ဆိုတာကို မင္းတို႔ သင္တန္းျပီးသြားလို႔ ျဖစ္ေစ ၊
သင္တန္း မျပီးေသးပဲ ထြက္သြားလို႔ ျဖစ္ေစ အျပင္က ဘယ္သူ႕ကိုမွ
ျပန္မေျပာရဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ အတူတူ ေနတဲ႔ သူေတြကိုလည္း ျပန္မေျပာရဘူး။

ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ႔ ငါ မင္းတို႔ ပန္းခ်ီသင္ေပးေနတယ္ ဆိုတာကို မင္းတို႔
အၾကြင္းမဲ႔ ယံုၾကည္ရမယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဆရာၾကီး ဟိုဟာသင္ေပးပါ ၊
ဒီဟာသင္ေပးပါလို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မေတာင္းဆိုရဘူး။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ငါသင္ေနတဲ႔ ပန္းခ်ီသင္ခန္းစာေတြကို ဘယ္ေတာ႔မွ ဘယ္လိုေတြ
သင္ေနတာလဲလို႔ ေဝဖန္ ေမးပိုင္ခြင္႔မရွိဘူး။

ဒီသံုးခ်က္ကို လိုက္နာႏိုင္ရင္ေတာ႔ မင္းတို႔ အခုက စျပီး ပန္းခ်ီသင္လို႔ရျပီ။ ”

ဒီလိုေျပာသတဲ႔။ ဒီေတာ႔ ပန္းခ်ီသင္ခ်င္တဲ႔ လူငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ကလည္း
သူတို႕ကို ဆရာၾကီးက ပန္းခ်ီသင္ေပးမယ္ဆိုတာနဲ႔တင္ ေပ်ာ္ေနျပီေလ။ ဆရာၾကီး
ေျပာတဲ႔ အခ်က္ေတြကလည္း ဘာမွ မလိုက္နာႏိုင္စရာ မရွိဘူးလို႔ သူတို႕
ထင္မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔. .

“ ဟုတ္ကဲ႔.။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာတူပါတယ္ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာၾကီး
သင္ေပးတဲ႔ အတိုင္းပဲ လိုက္နာပါ႔မယ္။ ျပီးေတာ႔ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ျပန္ေရာသြားလို႔ အျပင္ေရာက္ရင္လည္း ဆရာၾကီး ဘယ္လို သင္တယ္ ဆိုတာ
မေျပာပါဘူး လို႔ ကတိေပးပါတယ္။ ”

ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာၾကီးက လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ပန္းခ်ီသင္ေပးဖို႔
သေဘာတူလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႕က စျပီး ဆရာၾကီးက လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို
ပန္းခ်ီစသင္ေပးတယ္။ ဒီေတာ႔မွ သူတို႔ဟာ ဆရာၾကီးကုိ ဘာလို႔ ထူးျခားတယ္လို႔
ေျပာၾကတာလဲ ဆိုတာကို သိလိုက္ရတယ္။ ဆရာၾကီး စသင္ေပးတာက ပန္းခ်ီနဲ႔ ဘာမွ
မဆိုင္ဘူးလို႔ ထင္ရတဲ႔ စုတ္တံကို လက္ေခ်ာင္းၾကားမွာ ညွပ္ျပီး လွည္႔ေစတယ္။

သူတို႔လည္း ပန္းခ်ီဆိုေတာ႔ ေဆးေတြ စုတ္တံေတြနဲ႔ စရမွာ ထင္တာ အခုေတာ႔
ဘာမွမဆြဲရပဲ။ စုတ္တံကိုလက္ၾကားမွာ ညွပ္ျပီး လွည္႔ေနရေတာ႔ စိတ္ေတာင္မွ
ပ်က္လာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း သူတို႕က တတ္ခ်င္သူေတြဆိုေတာ႔ သည္းခံျပီး
ဆက္ၾကိဳးစားၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ စုတ္တံလွည္႔သင္တန္းက တစ္လေလာက္ၾကာေတာ႔ ဆရာၾကီးက
ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသင္တယ္။ ဒါကေတာ႔ သူတို႕ကို ပန္းခ်ီ ကင္းပတ္စကို
ေရွ႕မွာ ထားျပီး ဘာမွ မရွိတဲ႔ ေျဗာင္ၾကီးကို ရႈ႕ေထာင္႔အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန
သူတို႕ကို ေခ်ာင္းခိုင္းတာပါပဲ။

ဘာၾကီးမွန္း မသိေပမဲ႔ သူတို႔ ဆက္ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔
တစ္လၾကာတာေတာင္မွ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ကင္ပတ္စေပၚမွာ ဘာမွ မဆြဲရပဲ
စုတ္တံၾကီးကိုင္ျပီး ကင္းပတ္စ ကို ရႈ႕ေထာင္႔ အမ်ိဳးမ်ိုဳးက
ေခ်ာင္းေနရတယ္။ ဘာမွကို မဆြဲရ။ ၾကာေတာ႔ သူတို႔လည္း ဆရာၾကီးကို
နားမလည္ႏိုင္ၾကေတာ႔ ဆရာၾကီးက သူေျပာတဲ႔ အတိုင္းပဲ ေလ႔က်င္႔ရမယ္
ျပန္မေမးရဘူး ဆိုလို႔သာ ေနရတယ္ သူတို႕ စိတ္ပ်က္လာၾကတယ္။ ဒါနဲ႔
သံုးလေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဆရာၾကီး သင္ေပးေနတဲ႔ ကင္းပတ္စေခ်ာင္း တဲ႔
သင္တန္းၾကီး ျပီးဆံုးသြားေတာ႔တယ္။

ဒါနဲ႔ ဆရာၾကီးက ေျပာတယ္။

“ ကဲ..မင္းတို႕ကို ဒီေန႕ ပန္းခ်ီဆြဲတာ စသင္မယ္။ ”

ဒီေတာ႔ သူတို႔ ဝမ္းသာသြားၾကတယ္။ အခု သူတို႔ ကင္းပတ္စ ေပၚမွာ ဘာမွ
မဆြဲရေသးဘူးေလ.။ ဆရာၾကီးက ဆက္ေျပာတယ္။

“ ကဲ. . မင္းတို႔ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ႔ စုတ္တံကို ယူျပီး ေဆးအနက္တစ္မ်ိဳးတည္းနဲ႔
တစ္လက္မ ပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ႔ စက္ဝုိင္းေတြကို ကင္းပတ္စ ေပၚမွာ
ရသေလာက္ဆြဲကြာ။ တစ္ခု ဆြဲလို႔ ေနရာမဆန္႕ရင္ ကင္းပတ္စ အသစ္ေျပာင္းျပီး
ဆက္ဆြဲ.။ ဒါေလ႔က်င္႔ခန္းပဲ. . ။ ”

ဆရာၾကီး ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ႔ သူတို႔ အရမ္းကို အံ့ၾသသြားၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႔
သူတို႔က ပန္းခ်ီသင္တန္း လာတတ္တယ္ ဆိုေပမဲ႔ သူတို႔မွာ ပန္းခ်ီ ဗီဇက
ပါျပီးသားေလ။ ေတာ္ရံုတန္ရံုပံုေလးေတြကေတာ႔ သူတို႔ဖာသာ ဆြဲတတ္တာေပါ႔။
ပန္းခ်ီရဲ႕ သေဘာတရာေလးေတြ ဆရာၾကီးဆီကမ်ား တတ္မလားလို႔ လာသင္ပါတယ္။
အခုေတာ႔ ဘာမွ မဟုတ္တဲ႔ တစ္လက္မပတ္လည္ စက္ဝိုင္းဆြဲရမယ္ ဆိုေတာ႔ သူတို႔
နားမလည္ႏိုင္ဘူးၾကဘူး။ ဒါေပမဲ႔လည္း သူတို႔ ျပန္ေမးခြင္႔လည္း မရွိေတာ႔
ဆြဲေနရျပန္တာပါပဲ။

တစ္လက္မပတ္လည္ စက္ဝိုင္းေလးကို သူတို႔ တစ္လေလာက္ဆြဲအျပီးမွာ ဆရာၾကီးက
ႏွစ္လက္မ ပတ္လည္ ဆြဲခိုင္းျပန္တယ္။ သူတို႔ စိတ္ပ်က္မိေပမဲ႔
ၾကိဳးစားဆက္ဆြဲခဲ႔ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ေနာက္တစ္ထပ္ စက္ဝိုင္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး
ဆရာၾကီးက ဆြဲခိုင္းတယ္။ သူတို႔လည္း ၾကိဳးစားဆြဲခဲ႔တာ သံုးလေလာက္လည္း
ၾကာေရာ။ သူတို႕ကို ဆရာၾကီးက . .

“ စက္ဝိုင္း သင္ခန္းစာေတာ႔ ျပီးျပီေဟ႕။ ေနာက္ေန႕က စျပီး မင္းတို႔
ၾတိဂံေတြ ဆြဲၾကရမယ္။ ”

ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ အတြက္ ဘာမွ ထူးမျခားနားလွတဲ႔ စက္ဝိုင္းေတြ ၊ ၾတိဂံေတြ ၊
ေလးေထာင္႔ေတြ ၊ မ်ဥ္းျပတ္ေတြ ၊ မ်ဥ္းခံုးေတြ ဒါေတြပဲ ဆြဲခိုင္းေနတယ္။
ပန္းခ်ီဆိုင္ရာ သေဘာတရားေတြ ဘာမွ မသင္ေပးေသး။ ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ေတာ႔ သူတို႔
ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က . . .

“ သူငယ္ခ်င္း. . ငါေတာ႔ ဆရာၾကီးကို သံသယ ရွိလာျပီကြာ.။ ”

“ ဘာလို႔လဲကြ. ။ ဘာျဖစ္လို႔ သံသယရွိရတာလဲ.။ ”

“ မင္း စဥ္းစားၾကည္႔ေလ ၊ အခု ငါတို႔ကို ဆရာၾကီး သင္ေပးေနတယ္ ဆိုတာက ဘာမွ
အဆင္႔ျမင္႔တဲ႔ ပန္းခ်ီပညာေတြမွ မဟုတ္တာ။ ငါတို႔ မေျပာနဲ႔
သာမာန္ကေလးေလးတစ္ေယာက္ေတာင္မွ ဆြဲတတ္ေနတာပဲေလ။ သူ ငါတို႕ကို
ပန္းခ်ီမသင္ေပးခ်င္လို႔ အခ်ိန္ဆြဲျပီး ဒါေတြ ခိုင္းေနတယ္ လို႔
ထင္တယ္ကြာ.။ ”

ဒီလို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာေတာ႔ က်န္တဲ႕ တစ္ေယာက္ကလည္း
မျငင္းႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔. . သူက

“ အင္းေလ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ မင္းက ဘာလုပ္ခ်င္လဲ။ ”

“ ငါ မနက္ျဖန္ ဆရာၾကီးကို ေျပာျပီးေတာ႔ သင္တန္းက ႏႈတ္ထြက္ေတာ႔မယ္။
ျပီးေတာ႔ တျခား ပန္းခ်ီဆရာဆီမွာပဲ သြားသင္ေတာ႔မယ္ကြာ။ ”

“ ေအးေလ. . ၊ မင္းအတြက္ အဆင္မေျပဘူးဆိုေတာ႔လည္း ထြက္ေပါ႔ကြာ။ ”

“ ဒါနဲ႔ မင္းကေရာ ဆက္ေနခဲ႔မွာလား.။ ”

“ ငါကေတာ႔ ဆရာၾကီး ပန္းခ်ီပညာကို ေလးစားႏွစ္သက္သူဆိုေတာ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာပဲ
ဆက္ေစာင္႔ျပီး သင္လိုက္ဦးမယ္ကြာ။ တျခား ပန္းခ်ီဆရာေတြကို ငါမွာ
ဆရာၾကီးေလာက္ မေလးစားမိတာကိုး။ ျပီးေတာ႔ ဆရာၾကီး ငါတို႔ကို အခုလို
သင္ေနတာကလည္း အေၾကာင္းရွိမယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ”

“ ေအးေလ. .၊ ဒါကေတာ႔ မင္းသေဘာေပါ႔ကြာ။ ငါကေတာ႔ သြားေတာ႔မယ္။ ”

“ ေအးပါ သူငယ္ခ်င္း။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာၾကီး ေျပာထားတဲ႔ ကတိစကားကိုေတာ႔
မေမ႕နဲ႕ကြာ.။ ဒါေလးေတာ႔ ထိန္းေပါ႔။ ”

“ ေအးပါ. ။ ဒါကိုေတာ႔ ငါသိပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူကလည္း
ငါ႔ဆရာျဖစ္ခဲ႔တာပဲေလ။ ငါ႔ကတိကိုေတာ႔ ငါ ထိန္းမွာပါ.။ ”

ဒါနဲပဲ ေနာက္ေန႕ က်ေတာ႔ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ဆရာၾကီးကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး
ဆရာၾကီး ေနအိမ္ ပန္းခ်ီေက်ာင္းကေန အျပီးအပိုင္ထြက္ခြာသြားတယ္။
ထြက္ခြာခါနီးမွာ ဆရာၾကီးက လူငယ္ကို ကတိကို မေမ႕ဖို႔ ဘာလို႔ ထြက္လာရတယ္
ဆိုတာ ၊ ဘယ္လို သင္ေပးတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာမိေစဖို႔ ထပ္ျပီး
ကတိေတာင္းလိုက္တယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ အေဝးကို ထြက္သြားတဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ လူငယ္ေလး
တစ္ေယာက္က ဆရာၾကီးရဲ႕ ေနအိမ္ ကုန္ျမင္႔ၾကီးေပၚကေန လွမ္းၾကည္႔ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ လူငယ္ေလးဟာ ေန႔စဥ္ ဆရာၾကီး ေျပာတဲ႔ အတိုင္း
စက္ဝိုင္း ၊ ၾကိဂံ ၊ ေလးေထာင္႔ ၊ စက္လံုး ၊ ဗဟုဂံ ၊ မ်ဥ္းျပတ္ ၊
မ်ဥ္းေကြး ၊ မ်ဥ္းေကာက္ ဒါေတြကို ဆရာၾကီး ေျပာသမွ် ေန႕စဥ္ ဆြဲလာလိုက္တာ
သံုးႏွစ္ သံုးမိုး ၾကာလာခဲ႔တယ္။

ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ နံနက္ခင္းမွာ ဆရာၾကီးက သူ႕ကို ေျပာတယ္။

“ ကဲ . . . ၊ ဇြဲ အရမ္းေကာင္းတဲ႔ တပည္႔ၾကီးေရ ။ ဒီေန႕ေတာ႔ မင္းကို
သင္ခန္းစာ တစ္ခု သင္ေပးမယ္ကြာ။ ”

ဆရာၾကီး ဒီလို ေျပာလိုက္ေပမဲ႔ လူငယ္ေလးက ထူးထူးျခားျခား ေပ်ာ္ရႊင္
မသြားေတာ႔ပါဘူး။ ဒီစကားလံုးက ဆရာၾကီးဆီက သင္ခန္းစာ တစ္ခု အသစ္သင္တိုင္း
ၾကားေနရတဲ႔ စကားလံုးပဲေလ။ သူ “ ဟုတ္ကဲ႔ ” လို႔ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔
ဆရာၾကီးက သူ႕ကို ေနအိမ္ထဲက အခန္းတစ္ခုထဲကို ေခၚသြားတယ္။ ျပီးေတာ႔
အခန္းထဲမွာ ကင္းပတ္စ ကို အဝတ္နဲ႔ အုပ္ထားတဲ႔ ေဒါက္တိုင္တစ္ခုကို
ေတြ႕ေနရတယ္။ သူ႕အေရွ႕မွာေတာ႔ နံရံကို အဝတ္နဲ႔ ထပ္အုပ္ထားတယ္။

ဆရာၾကီးက အုပ္ထားတဲ႔ ေဒါက္တိုင္က ကင္းပတ္စ က အဝတ္ကို ဖယ္လိုက္ေတာ႔ ဘာမွ
မရွိတဲ႔ ဗလာ ကင္းပတ္စ ပါပဲ။ လူငယ္ေလးကလည္း ဆရာၾကီး သူ႕ကို
ထပ္ဆြဲခိုင္းမွာ စက္ဝိုင္း ၊ ၾကိဂံ ေတြထဲက ဘာမ်ားျဖစ္မလဲပဲ ထင္ေနတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာၾကီးက နံရံမွာ အုပ္ထားတဲ႔ အဝတ္ကို ရုတ္တရက္ ဖယ္လိုက္ေတာ႔
အလြန္ကို လက္ရာေကာင္းတဲ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို ေတြ႕ရတယ္။
ေကာင္းမေလးတစ္ေယာက္က ပန္းျခံထဲမွာ ပန္းခူးျပီး ပန္းေလးကို
ေမႊးယူနမ္းေနတဲ႔ ပံုေလး။ လူငယ္ ၾကက္ေသ ေသသြားတယ္။ ပန္းခ်ီက အရမ္း
အသက္ဝင္လြန္းေတာ႔ ပန္းျခံထဲက ေမႊးရနံေတြပါ သူရေနတယ္လို႔ ထင္လိုက္ရတယ္။



လူငယ္ေလး အံ့ၾသေနတာကို ဆရာၾကီးက ပုခံုးကို ပုတ္ျပီး. . .

“ ကဲ. . ငါ႕တပည္႔ေရ ။ မင္း အခု ဆြဲရမွာကေတာ႔ ဒီမွာ လြတ္ေနတဲ႔ ကင္းပတ္စ
ေပၚမွာ ဒီပံုကို ကူးျပီး ဆြဲရမွာေလ။ ”

ဒီေတာ႔ လူငယ္ အလြန္ ထိတ္လန္႕သြားတယ္။

“ ဟာ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္က ပန္းခ်ီနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ဘာမွ မတတ္ေသးဘူးေလ။
အခုမွ ဆရာၾကီးဆီက လာသင္ေနတာေလ။ ဒီလို အရမ္းေကာင္းတဲ႔ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ကို
ဘယ္လိုလုပ္ ဆြဲႏိုင္မွာလဲ ဆရာၾကီး။ ”

ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ရင္း. .

“ မင္း မွားေနျပီ တပည္႔ၾကီး ။ တကယ္ေတာ႔ မင္းက ပန္းခ်ီပညာေတြ စံုေနျပီေလ။
မင္းမွာ အျမင္ပဲလိုေတာ႔တာ။ ဒီမွာ ၾကည္႔ ဒီပန္းခ်ီထဲက
ေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္လံုးက မင္းဆြဲခဲ႔တဲ႔ စက္ဝိုင္းေတြ မဟုတ္ဘူးလား။
ေကာင္မေလးရဲ႕ ဆံပင္ေတြကေရာ မင္းဆြဲခဲ႔တဲ႔ မ်ဥ္းေကြးေတြ မဟုတ္ဘူးလား။

ပန္းခင္းကေရာ မင္းဆြဲခဲ႔တဲ႔ ေလးေထာင္႔ေတြ ၊ ၾကိဂံေတြ ၊ မ်ဥ္းေကာက္ေတြ
မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေတြကေရာ ........၊ ဒါေတြကေရာ......၊ ဒါေတြကေရာ......၊
ဒါေတြ အားလံုးကလည္း မင္းေလ႕က်င္႔ဆြဲထားတာေတြ မဟုတ္ဘူးလား.။

တကယ္ေတာ႔ ပန္းခ်ီပညာဆိုတာ မ်ဥ္းေကြး ၊ မ်ဥ္းေကာက္ ၊ စက္ဝိုင္းေတြ ကို
သူ႕ေနရာနဲ႔ သူ ေပါင္းစပ္ထားတာပါ။ ဒါကို ကိုယ္က လိုသလို
ပံုေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။ အခုလည္း မင္းမွာ ဒါေတြ ျပည္႔စံုေနျပီေလ.။ ဒါေတြ
အားလံုးကို အခု မင္းေပါင္းစပ္ျပီး ခ်ဆြဲလိုက္ရံုပါပဲ။ ကဲ..ဆြဲစမ္းကြာ.။ ”

ဒီေတာ႔မွ လူငယ္ေလးဟာ သူဆရာရဲ႕ ဆိုလိုရင္း ၊ ဘာလို႔ စက္ဝိုင္းေတြ ၊
မ်ဥ္းေကြးေတြ ဆြဲခိုင္းတာလည္း ဆိုတာကို သိလာရေတာ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူဆရာၾကီး
ေျပာတဲ႔ အတိုင္း ၾကိဳးစားဆြဲလိုက္တာ ဆရာၾကီး နမူနာျပထားတဲ႔ ပန္းခ်ီနဲ႔
ထပ္တူညီေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို သူ႕ဘဝရဲ႕ ပထမဦးဆံုးဆြဲေသာ ပန္းခ်ီကား
အျဖစ္နဲ႔ ရလာခဲ႔ပါတယ္.။

ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက ေျပာတယ္.။

“ ဘဝမွာ အေျခခံမရွိပဲ လိုခ်င္တာကို တန္းယူဖို႔ဆို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ျပီးေတာ႔ ဒီထက္ အေရးၾကီးတာက အေျခခံရွိေနတာေတာင္မွ ဘယ္လို အသံုးခ်ရမွန္း
မသိတာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ အေျခခံေကာင္းေတြကို စုစည္းပါ။
ျပီးေတာ႔ ဒါေတြကို ျပီးျပည္႔စံုေအာင္ ဆက္စပ္ အသံုးျပဳပါ.။ ဒါဆိုရင္
ေနရာတကာမွာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ျပီ။ ”

ေနာင္ေတာ႔ . . ေနာင္အခါမွာ ဒီလူငယ္ေလးဟာ ဆရာၾကီး သင္ေပးခဲ႔တဲ႔ စက္ဝိုင္း
၊ ၾတိဂံ ၊ ေလးေထာင္႔ ၊ မ်ဥ္းေကြး ၊ မ်ဥ္းေကာက္ ေတြန႔ဲ လိုရာကို
ပံုေဖာ္ရင္း ကမာၻေက်ာ္ပန္းခ်ီဆရာၾကီး Painter Aleksandr Sokolov ဆိုျပီး
ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။




























တစ္ခါက လူတစ္ဦးဟာ ေနာက္ဆံုးေပၚေလယာဥ္တစ္စင္းေပၚ လိုက္ပါစီးနင္းခဲ့တယ္။ ေလယာဥ္စီးရင္း ရုတ္တရက္ သူ႔ဗိုက္နာလာခဲ့တယ္။ အမ်ဳိးသား အိမ္သာေတြ ျပည့္ေနခဲ့လို႔ အမ်ဳိးသမီး အိမ္သာမွာ သံုးခြင့္ေပးဖို႔ ေလယာဥ္မယ္ဆီ သူခြင့္ေတာင္းလိုက္တယ္။ ေလယာဥ္မယ္က စစခ်င္းမွာ ခြင့္မျပဳေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ေဝဒနာခံစားေနတဲ့ သူ႔ကို မၾကည့္ရက္လို႔ အသံုးျပဳခြင့္ ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္သာထဲမွာရွိတဲ့ ခလုတ္ေတြကို ေလွ်ာက္မႏိွပ္ဖို႔ သူ႔ကိုေသေသခ်ာခ်ာ မွာလိုက္တယ္။

ဗိုက္နာတဲ့လူက အိမ္သာထဲ အေျပးဝင္သြားတယ္။ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းၿပီး ေနသာထိုင္သာရွိသြားတာနဲ႔အိမ္သာပတ္ဝန္းက်င္ကို သူစူးစမ္းမိတယ္။ အိမ္သာအိုးရဲ႕ ေဘးမွာ ခလုတ္သံုးခု ရွိၿပီး ခလုတ္ေပၚမွာ HW၊ HA၊ ATR လို႔ ေရးထားတာကို သူတအံ့တၾသေတြ႔လိုက္မိတယ္။ ေနာက္ဆံုးေပၚ ေလယာဥ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ခုခုေတာ့ ထူးျခားမႈရွိမွာပဲဆိုၿပီး ေလယာဥ္မယ္ရဲ႕ သတိစကားကို အမႈမထားေတာ့ဘဲ HW ကို သူႏွိပ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ခလုတ္ႏွိပ္လိုက္တာနဲ႔ အိမ္သာအိုးအေနာက္ကေန ေရေႏြးေတြ ပန္းထြက္လာခဲ့တယ္။ HW ဆိုတာ Hot Water လို႔ သူသိလိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္ ဆက္ၿပီး ဒုတိယခလုတ္ HA ကို သူႏွိပ္လိုက္တယ္။ သူ႔တင္းပါးတစ္ခုလံုး ေႏြးခနဲ႔ ခံစားလိုက္မိတယ္။ HA ဆိုတာ Hot Air လို႔ သူသိလိုက္တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ တတိယခလုတ္ ATR ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို သူသိခ်င္လာမိတာနဲ႔ ခလုတ္ကို ႏွိပ္ခ်လိုက္တယ္။ ရုတ္တရက္ သူ႔ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး ထံုက်င္လာၿပီး ေနရာမွာပဲ သူေမ့လဲသြားခဲ့တယ္။ သူသတိရလာခ်ိန္ လူနာကုတင္ေပၚ သူလဲေလ်ာင္းေနခဲ့တယ္။ နပ္စ္မက စိတ္မေကာင္းတဲ့ပံုစံနဲ႔

"ရွင္ သတိရလာၿပီလား... အနာသက္သာရဲ႕လား"

"ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲဗ်ာ.. အိမ္သာတက္ရာကေန ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေရာက္လာခဲ့ရတာလဲ"

ေယာင္အမ္းေနတဲ့ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုကိုင္ၿပီး အဲဒီလူ နားမလည္စြာေမးတယ္။ ေလယာဥ္မယ္က ဝင္ၿပီး ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။

"ရွင္ ATR ဆိုတဲ့ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္လို႔ေလ.. အဲဒီခလုတ္က Automatic Tampon Remover ခလုတ္ပါ"

Automatic Tampon Remover - မိန္းကေလး အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းအား အလိုအေလ်ာက္ ဖယ္ရွားေပးေသာစက္
ရဲေဘာ္တို႔ ေမးစရာ စကားရွိတယ္။ တကယ္လို႔ အၾကီးအမွဴးေတြထဲက ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္က်ိဳးငဲ့ၿပီး လူမ်ိဳးရဲ႕အက်ိဳးနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ဆန္႔က်င္တဲ့ အၾကီးအမွဴးေတြဟာ ၾကာၾကာမေနႏိုင္ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ ျပဳတ္က်မွာပဲ။ ရာဇ၀င္မွာ ၾကည့္လိုရွိယင္ ဘယ္ေလာက္ၾကီးတဲ့လူျဖစ္ျဖစ္ မတရားလုပ္တဲ့အခါ ျပဳတ္က်တာ ခ်ည္းပဲ။ ဒီလို မတရားတဲ့ အၾကီးအမွဴးေတြရွိယင္ ရဲေဘာ္တို႔ အေပၚမွာလဲ တည္တယ္။ ဥပမာ မတရားတဲ့ အၾကီးအမွဴးတစ္ေယာက္က ၀တၱရားႏွင့္မဆိုင္တဲ့ ႏုိင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးအက်ိဳးနဲ႔ မပတ္သတ္တဲ့ အမိန္႔မ်ိဳးေပးတဲ့အခါ အမိန္႔ဟာ နည္းက်၊ မက်၊ တရား၊ မတရား ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးမွာ အက်ိဳးရွိမရွိ ၾကည့္ရမယ္။ အဲသလို ၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မရွင္းယင္ သူ႕ထက္ၾကီးတဲ့ အၾကီးအမွဴးကို ျဖစ္ေစ၊ တစ္ျခား အၾကီးအမွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျဖစ္ သြားေမးရမယ္။ ဒီအခါမွာ ရဲေဘာ္တို႔ဟာ ဘယ္ဒင္း မွန္တယ္၊ မွားတယ္ သိႏိုင္မယ္။”
“လက္ဖြဲ႕အေနနဲ႔ေဆာင္ၿပီး သတၱိႏွင့္ သစၥာရွိလွ်င္ ေမာင္တို႔ ေျခခ်ရာအရပ္မ်ားသည္ ေအာင္ေျမခ်ည္း ျဖစ္ရလိမ့္မည္။”

“က်ဳပ္အဖို႔ ေျပာရယင္ ရဲေဘာ္တို႔ထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အခု တပ္ထဲမွာရွိတဲ့ စစ္သားကေလးကစၿပီး အားလံုး ရဲေဘာ္ေတြထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ထက္ အရည္အခ်င္း၊ အက်င့္စာရိတၱ၊ အလုပ္အကိုင္၊ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ အေမွ်ာ္ အျမင္ရွိတယ္လို႔ ေတြ႕တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ က်ဳပ္ဟာ အဲဒီလို ေတာ္တဲ့လူကို ထိုးတင္ၿပီး ေနာက္လိုက္လုပ္ဖို႔ အသင့္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဲေဘာ္တို႔အားလံုး ၾကိဳးစားၾကပါ၊ ေတာ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါ။”

“တစ္ျခား မွာၾကားလိုတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ေျပာေနက် စကားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထပ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ေလးနက္ ေအာင္ ေျပာျပလိုက္အံုးမယ္။ ငါတို႔စစ္တပ္ဟာ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြကို ညွဥ္းဖို႔ မဟုတ္။ လက္နက္အားကို တန္ခိုးျပဖို႔ မဟုတ္။ စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေစခံျဖစ္ရမယ္။ ႏိုင္ငံဟာ စစ္တပ္ရဲ႕ အေစခံ မျဖစ္ရဘူး။ ဒါက စကားရိုင္းရိုင္းႏွင့္ နားလည္ေအာင္ ေျပာျပတာပဲ။ ဒီစကားကို က်ဳပ္ေျပာတာဟာ စစ္တပ္ကို က်ဳပ္ ျပန္ႏွိပ္ခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္ လူေတြျဖစ္ၾကေသာ္လဲ မတရားမလုပ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ ရန္သူ ေတြ မဟုတ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အားလံုးသေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာျပျခင္းပဲ။”

“အမွန္ေျပာရယင္ လူေတြဟာ ပုထုဇဥ္ေတြပဲ။ အားရွိတဲ့အခါ အားနည္းတဲ့လူေတြကို ညွဥ္းခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိတယ္။ အားနည္းတဲ့လူေတြကလဲ အားနည္းတဲ့အခါတုန္းကေတာ့ အားၾကီးေနတဲ့လူေတြကို လက္နက္ အားကို အာဏာအားကို လုပ္ခ်င္တယ္ ေျပာၾကတယ္။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ အားၾကီးတဲ့ေနရာ အာဏာရွိတဲ့ေနရာ ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အရင္တုန္းက ေျပာတာေတြ ေမ့ၿပီး တစ္မ်ိဳးလုပ္ၾကတာပဲ။ ဒါ ထံုးစံအတိုင္းပဲ။ ငါတို႔က ဒီလို မဟုတ္။ အားနည္းတဲ့အခါလဲ အားၾကီးတဲ့လူကို မတရားယင္ မေၾကာက္၊ အားၾကီးတဲ့အခါလဲ အားငယ္တဲ့ လူကို မတရားမလုပ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း လုပ္ခ်င္တယ္၊ ျပခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခခံျဖစ္ တယ္လို႔ ေျပာတာပဲ။”

“ငါတို႔တေတြဟာ မွားၿပီးတာေတြကို ထပ္မမွားၾကရဘူး။ ငါတို႔ဟာ အမွန္နဲ႔အတူ ဟုတ္တာႏွင့္ မဟုတ္ တာ ခြဲျခားသိရမယ္။”

“ဇာတိမာန္ ေကာင္းေကာင္း ထားတတ္ၾကရေအာင္ လုပ္ၾကပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ခ်စ္ပါ။ ဗမာေတြဟာ လူဖ်င္းေတြ၊ လူေၾကာက္ေတြ၊ လူပိုေတြ၊ လူရိုင္းေတြ၊ လူ႕ဂြစာေတြ၊ လူ႕မတရားေတြလို႔ ဒီကမၻာက အထင္ခံရ ေအာင္ မလုပ္ၾကပါႏွင့္။ ဗမာေတြဟာ ဒီလုိ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ဂုဏ္ယူၾကပါ။ အဲဒါ က်ဳပ္ လူမ်ိဳး ေရးတရားႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး မွာခ်င္တာပဲ။”

“ေနာက္ဆံုး တစ္ခုမွာခ်င္တာက ငါတို႔သာ ႏိုင္ငံခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မထားၾကဖို႔ပဲ။ ဒီႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီျပင္ႏိုင္ငံေတြမွာျဖစ္ျဖစ္ စစ္သားေတြခ်ည္း ႏိုင္ငံခ်စ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ျခား စစ္သားမဟုတ္ေပ မယ့္ ႏိုင္ငံအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အနစ္နာခံ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး စြန္႔စားလုပ္ၾကတဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စစ္သားမွစစ္သားဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းၾကရမယ္။ သို႔ေပမယ့္ တစ္ခု နားလည္ေစခ်င္တယ္။ က်ဳပ္ဟာ စစ္တပ္ကို မတရားႏွိမ္မယ္။ လူလည္လုပ္မယ္။ စစ္တပ္ရဲ႕အခြင့္အေရးကို မတရားခ်ိဳးဖ်က္မယ္ဆိုယင္ က်ဳပ္ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားတိုက္ဖ်က္မယ္ဆိုတာ ရဲေဘာ္တို႔ သိေစခ်င္တယ္။ ယေန႔ ဒီမွာ ေျပာတာေတြအားလံုး စစ္သားေတြ သိပါေစ။ သိေအာင္ ေျပာျပၾကပါ။ အဲဒါ ေနာက္ဆံုးမွာၾကားျခင္းပဲ။”

“က်ဳပ္တို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာ သိပ္စိတ္ပ်က္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ စိတ္ပ်က္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္ စိတ္ပ်က္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ေအာင္ဖို႔ပါပဲ။”

“ကၽြန္ေတာ္ သိပ္သေဘာက်တာပဲ။ ဘုန္းၾကီးေတြေတာင္ ေခတ္ပညာအတတ္ေတြ တစ္ခ်ိဳ႕သင္ၾကား ေနတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ ဘယ္ထိေအာင္ ေတာ္တယ္၊ မေတာ္တယ္လို႔ေတာ့ မသိဘူး။ ဒီအတိုင္းသာ မွန္လို႔ရွိ ယင္ ဘုန္းၾကီးမ်ားဟာ မိမိဘာသာေရးနဲ႔လဲ မဆန္႔က်င္၊ တိုင္းျပည္အက်ိဳးရွိရာ ရွိေၾကာင္းအလုပ္ေတြကို လုပ္ေပး ၾကမယ္ဆိုယင္ ဗမာျပည္ဟာ တုိးတက္ဖို႔ နိမိတ္ပဲ။”

“ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕အက်ိဳးကို တကယ္ကာကြယ္မယ့္သူေတြဟာ ျပည္သူေတြပဲ။ သည့္ျပင္ လူေတြဆိုတာ ဒီေလာက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။”

“အဲဒါေၾကာင့္ တိုင္းသူျပည္သားလူအမ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့လူေတြကို ေျပာလုိတာကေတာ့ တကယ္ ကၽြန္ မျဖစ္ခ်င္ယင္ ကၽြန္မျဖစ္တဲ့နည္းလမ္းေတြ ရွာၿပီးေတာ့ တကယ့္စြန္႔စားမႈႏွင့္ တကယ့္အလုပ္ေတြကို လုပ္ျပ ၾကပါ။ အေခ်ာင္သမားအလုပ္ေတြ၊ တပြဲထိုး၀ါဒေတြ၊ ဒါမ်ိဳးေတြႏွင့္ လုပ္မယ္ဆိုယင္ေတာ့ ဗမာျပည္ မစြန္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ တထစ္ခ်မွတ္ထားပါ။”

“က်ဳပ္တို႔ဟာ တိုင္းျပည္အက်ိဳးကို ေရွးရႈရမယ္။ လူတေယာက္တေလ၊ တဖြဲ႕တပါတီ၊ မုန္းရံုနဲ႔ ကိုယ္ထင္ တာကို လုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ တိုင္းျပည္နာမွာကို ၾကည့္ရမယ္။ ရာထူးေတြ သိပ္မလိုခ်င္နဲ႔အံုး။ ဆာေနတဲ့လူေတြကို သိပ္မျငဴစူၾကပါနဲ႔။ စားၾကပါေစ။ သို႔ေသာ္ သူတို႔စားသလို ကိုယ္လိုက္စားခ်င္တာလဲ ေခါင္းေဆာင္အစစ္ မဟုတ္ ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးမထားတဲ့ လူညာေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခ်င္ယင္ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ျပည့္စံုၿပီး လက္ရွိေခါင္းေဆာင္ေတြထက္ တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ လုပ္ၾကပါ။”

“သူမ်ားႏွာေခါင္းနဲ႔အသက္ရႈၿပီး တန္တန္ မတန္တန္ ရာထူး မလိုခ်င္ၾကပါနဲ႔။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထား ၾကပါ။ တိုင္းျပည္က အသိအမွတ္ျပဳၿပီး လိုက္လာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကပါ။ အရည္အခ်င္းလဲ မရွိ။ ဘယ္သူကမွ အသိအမွတ္ျပဳေလာက္ေအာင္ စြန္႔စားခ်က္လဲ မရွိ။ ၾကီးက်ယ္ခ်င္တဲ့လူေတြဟာ ဘယ္ေတာ့ မွ ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ က်ဳပ္သေဘာေျပာမယ္ဆိုယင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေလွ်ာ့ဖယ္ မေပးဘူး။ မညွာတန္း က်ဳပ္တိုက္ဖ်က္ပစ္မွာပဲ။ သို႔ေသာ္လဲ က်ဳပ္ထက္သာတယ္လို႔ ျပႏုိင္တဲ့လူေပၚယင္ က်ဳပ္တို႔ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တသက္လံုးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ ဘုရားသခင္ ဖန္းဆင္းထားတယ္လို႔ ယံုတဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို သာတဲ့လူကို ဖယ္ေပးဖို႔ အသင့္ပဲ။ အဲဒါ ေနာက္ဆံုးစကားပဲ။”

--

အလင္းေတြ႔ပါေစ။
တစ္ခါက နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္မွ ဆရာတစ္ဦးသည္ ေခ်ာင္က်ေသာ ရြာတစ္ရြာသို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ရြာသို႔ေရာက္ေသာ္ ေလွတစီးငွားျပီး ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ေလွစတင္ထြက္ေသာအခါ ဆရာက ေလွသမားအား......
“ ခင္ဗ်ား သခ်ာၤေဗဒတတ္သလား”
“ ကြ်န္ေတာ္ မတတ္ပါဘူး”
“ရူပေဗဒ တတ္သလား”
“ဒါလဲ မတတ္ပါဘူး”
“ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ကြန္ျပဴတာသံုးတတ္သလား”
“စိတ္မေကာင္းပါဘူး...ဒါလဲ ကြ်န္ေတာ္မတတ္ပါဘူး”
ဆရာမွာ ေခါင္းခါျပီး “သခ်ာၤမတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၂ပံုကို ခင္ဗ်ားဆံုးရွံဳးမယ္”
“ရူပေဗဒ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၁ပံုကို ဆံုးရွဳံးမယ္”
“ကြန္ျပဴတာ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၁ပံုကို ဆံုး႐ႈံးမယ္..ခင္ဗ်ားရဲ႔ ဘ၀ ၆ပံု၄ပံုဟာ ဆံုး႐ႈံးသြားျပီပဲ”

ထိုခဏအတြင္း ရာသီဥတု ေျပာင္းျပီး ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ညိဳမ်ား တက္လာသည္။ မၾကာမီ မိုးသက္ေလျပင္း က်ေရာက္ေတာ့မည္။ ထိုအခါ ေလွသမားက ဆရာအား “ ခင္ဗ်ား ေရကူးတတ္သလား” ဟုေမးလိုက္သည္။ ဆရာက ခဏမွ် ဆံြအျပီး “ကြ်န္ေတာ္ မကူးတတ္ဘူး။ တစ္ခါမွ မသင္ဖူးဘူး” ဟုျပန္ေျဖေလသည္။
ေလွသမားမွာ ေခါင္းကိုသြင္သြင္ ရမ္းျပီး..“ ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႔ဘ၀ ၆ပံုစလံုးဟာ ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္” ဟု ျပန္ေျဖခဲ့သည္။

လူတေယာက္ဟာ ကိုယ့္ရဲ႔ အဆင့္အတန္း ကိုယ့္ရဲ႔ စံခ်ိန္နဲ႔ အျခားလူတစ္ေယာက္ကို သြားတိုင္းတာလို႔ မရပါဘူး။ ပံုျပင္ထဲက ဆရာဟာ ပညာရွင္တစ္ဦးပါ။ သူ႔ဘ၀မွာသခ်ာၤ၊ ရူပ၊ ကြန္ျပဴတာ ပညာေတြသာ အေရးၾကီးတယ္လို႔ ထင္ေနသူပါ။ ဒီပညာေတြသာ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ဟာ အဓိပၸါယ္မဲ့ျပီလို႔ ထင္ေနသူပါ။ ဒါဟာ ပညာရွင္ေတြရဲ႔ အယူအဆပါ။ ေလွသမားအတြက္ကေတာ့ သူ႔အတြက္ ဒီပညာ မတတ္လဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အေရးၾကီးတာက သူ႔အတြက္ “ရွင္သန္” ဖို႔ အားအင္ေတြ ရွိေနဖို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေရးၾကံဳလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာတတ္ထားတဲ့ ပညာဟာ ဘာမွ အသံုးမ၀င္ခဲ့ဘူး။ ေလွေမွာက္သြားရင္ ေရကူးတတ္တဲ့ လူသာ အသက္ရွင္ခြင့္ရမွာပါ။

တပါးသူကို အထင္မေသးပါနဲ႔။
“ငါ”ဆိုတဲ့ ကိုယ့္စံႏူန္းနဲ႔ အမွားအမွန္ကို မခဲြျခားပါနဲ႔။
ဟိုလူမွာ ထီထြင္ဥာဏ္မရွိဘူး ဒါေပမဲ့ သူဟာ ရိုးသားတယ္ မေကာင္းတာကို မၾကံစည္တတ္ဘူး။ ဒီလူဟာ အေျပာအဆို မတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ အလုပ္ကို ၾကိဳးစားတယ္။ ေျဖာင့္မတ္တယ္။ မခုိမကပ္ဘူး။ ငါရဲ႔ “အရည္အခ်င္း” သူ႔မွာ မရွိသလို သူ႔ရဲ့ “အရည္အခ်င္း”လဲ ငါ့မွာ မရွိဘူး ဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႔။


အိမ္ေဝးငွက္မ်ား
ငါတုိ ့ဟာ
လာ၇ာလမ္းတူခဲ့သလုိ
လား၇ာလမ္းလည္းတူ၇မယ္
၇ည္မွန္းသေလာက္မ၇လည္း
၇ည္၇ြယ္ခ်က္ မေပ်ာက္ခဲ့ဘူး။
ငါတုိ ့ဟာ
အကင္းမေသေသးတဲ ့
အတြင္းေၾက ဒဏ္၇ာေဟာင္းေတြကုိ
နာက်ည္းေပမယ့္ မနာက်င္သလုိ ခံစားတယ္။
ငါတုိ ့ဟာ
ဘယ္ေလာက္ ပ်ံသန္းပ်ံသန္း
ေတာင္ပံေတြ မေညာင္းေအာင္
ငါတုိ ့၇ဲ ့ေနာက္မွာ
အားၿဖည္ ့ေပးသူေတြအၿပည္ ့နဲ ့
တခ်ဳိ ့က အိမ္သူသက္ထား၇ဲ ့ၾကင္နာမွဳအသံနဲ ့
တခ်ဳိ ့က ငွက္ငယ္ေလးေတြ၇ဲ ့
အစာေတာင္းခံမွဳအသံတြက္
တခ်ဳိ ့ကမ်ဳိးဆက္သစ္ေလးေတြ၇ဲ ့
အၿမင္ ့ပ်ံသန္းနုိင္ဖုိ ့အတြက္
တခ်ဳိ ့ကအသိုက္ၿမဳံေလးၿပဳၿပင္ဖုိ ့အတြက္
တခ်ဳိ ့က ၾကင္ေဖာ္နဲ ့ခ်စ္ၿခင္းဖလွယ္ဖုိ ့အတြက္
ေသခ်ာတာကေတာ ့
ေလာကဓံ ေလနီၾကမ္း
ဘယ္ေလာက္သ၇မ္းပါေစ
ငါတုိ ့ဟာ
အိမ္နဲ ့နီးသ(သည္)ထက္နီးဖုိ ့အတြက္
ပ်ံသန္းၿပီး၇င္း ပ်ံသန္းေန၇ဦးမွာပဲ။
မင္းခ(ဟသာၤေၿမ)။
စိတ္ခြန္အားေတြ ၇ၾကပါေစ။
စိတ္ကူး
မတူတာ ခြဲၿခားကာသိ၇င္
တယူသန္စြန္ ့လြတ္ပါဦး
အေၿဖမွန္နင္ေတြ ့သြားခဲ ့၇င္
ဒီတခါေ၇ာက္ခ်ိန္မွားခဲ ့သူမုိ ့
ခြင့္လြတ္ပါဦးေလ
မၾကင္နာတဲ ့အၿငဳိး တမင္တကာ နွဳတ္က
ေၿပေစေၿပာလုိ ့ ေၿဖသိမ့္ခ်င္ပါတယ္
အေၾကာင္းေၾကာင့္ေဝး၇၇င္လည္း
ေဝဒနာပုံ၇ိပ္ေႏြ
ခုိင္မာတဲ ့ဒီေနွာင္ၾကဳိး
တင္း၇စ္လုိ ့ ထားသူ ့၇င္
ခ်စ္သည္းဦးေၿပာေတာ ့ ဘယ္လုိေနမယ္
တေရြ ့့့ေ၇ြ ့နဲ ့တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
ကာ၇န္ေတြသီ ညီေစဖုိ ့
ၾကိဳးပမ္းခဲ ့သမ်ွ ေၾသာၤ......အဆုံးေတာ ့ေလ
ႏြမ္းခဲ ့သမ်ွ ၿငိမ္းပါ၇ေစ......ေမ။
မင္းခ(ဟသာၤေၿမ)
picture from google search
တစ္ေန႕…. ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ စတိုးဆိုင္ေလးမွာ ဆိုဒါ လာ၀ယ္တယ္..
၀ယ္ရင္းနဲ႕ ဖုန္းတစ္ခါေလာက္ ေခၚခြင္႕ျပဳဖို႕ ဆိုင္ရွင္ကိုခြင္႕ေတာင္းတယ္..

ဆိုင္ရွင္က ဖုန္းဆိုင္မဟုတ္ေၾကာင္း သို႕ေသာ္ တစ္ေခါက္ေတာ႕ ေခၚခြင္႕ျပဳ
မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာပါတယ္..

ဆိုင္ရွင္က ေကာင္ေလးဖုန္းေျပာသံကို နားေထာင္ေနတယ္..

ေကာင္ေလးက တစ္ဘက္က အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႕ေျပာေနပံု
ရတယ္..

” အေဒၚခင္ဗ်ား.. အေဒၚ႕ျခံထဲက ျမက္ခင္းရိတ္တဲ႕အလုပ္ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေပးပါလားခင္ဗ်ာ…“
တစ္ဘက္က ျပန္ေျပာတယ္.. ” တို႕က တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို အလုပ္ခန္႕လိုက္ပါျပီကြယ္…”


” အေဒၚရယ္ ..ကၽြန္ေတာ္ အေဒၚ႕ျခံကို အေဒၚ စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေအာင္
ၾကိဳးစားျပီး ရိတ္ေပးပါမယ္.. ေစ်းကိုလဲ အခုလက္ရွိ လုပ္ေပးေနတဲ႕သူ
ယူတဲ႕ေစ်းႏႈန္းရဲ႕ တစ္၀က္ ေစ်းဘဲ ကၽြန္ေတာ္ယူပါ႕မယ္..”


တစ္ဘက္ကလဲ ျပန္ေျဖပါတယ္… အခုလက္ရွိ သူ႕ျခံကို ရိတ္ေပးေနတဲ႕သူဟာ သူ႕
စိတ္တိုင္းက် လုပ္ေပးျပီးသား သူေက်နပ္ျပီးသားျဖစ္ပါတယ္တဲ႕…

ဒီတစ္ခါေတာ႔ ေကာင္ေလးက ပိုျပီး ခ်ိဳသာ ေအာက္က်ိဳ႕တဲ႕ေလသံနဲ႕

“အေဒၚရယ္….. ကၽြန္ေတာ္ အေဒၚ႕ျခံကို ျမက္လဲရိတ္ေပးမဲ႕အျပင္ တစ္ျခံလံုးကို
တံျမက္စည္း လွည္းေပးပါ႕မယ္.. လမ္းေတြကိုလဲ သန္႕ရွင္းေရးလဲ
လုပ္ေပးပါ႕မယ္.. ဒီလိုဆို ေနာက္ တစ္ပတ္ တနဂၤေႏြေန႕ေရာက္ရင္ အေဒၚ႕ျခံဟာ
ဒီတစ္နယ္လံုးမွာ ဘယ္သူမွ မမွီတဲ႕ အလွဆံုးနဲ႕ အသန္႕ရွင္း အသပ္ရပ္ဆံုး
ျခံတစ္ခုျဖစ္လာမွာပါ… ကၽြန္ေတာ႕ ကို အလုပ္ခန္႕ပါ အေဒၚရယ္..”

တစ္ဘက္ကလဲ အလုပ္မခန္႕ေၾကာင္းကိုသာ ျပန္ေျပာပါတယ္..

ေကာင္ေလးက ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ျပံဳးလိုက္ျပီးေတာ႕ ဖုန္းကိုခ်လိုက္ပါတယ္…

ေကာင္ေလးရဲ႕ ဖုန္းေျပာသံကို အစအဆံုး နားေထာင္ေနတဲ႕ ဆိုင္ရွင္က ေကာင္ေလးဆီ
ေလွ်ာက္လာျပီး

“ေကာင္ေလး ..ဦးက မင္းရဲ႕စိတ္ထားေလးကို သေဘာက်တယ္… မင္းရဲ႕ အေကာင္းဆံုး
လုပ္ေပးခ်င္ တတ္တဲ႕ သေဘာထားကို ေလးစားတယ္… ဒါေၾကာင္႕ ဦးေလး မင္းကို
အလုပ္တစ္ခုခု ေပးခ်င္တယ္.. မင္း ဘယ္လိုသေဘာရလဲ “

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦးေလးရယ္.. ကၽြန္ေတာ႕ အတြက္ အလုပ္မလိုပါဘူး… ကၽြန္ေတာ္
လုပ္ေပးလိုက္တဲ႕ အလုပ္ကို အလုပ္ရွင္က ေက်နပ္မႈရွိမရွိ ကၽြန္ေတာ္
ျပန္ဆန္းစစ္ ၾကည္႕တာပါ… ခုနက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဖုန္းေျပာတဲ႕ အေဒၚၾကီးက
ကၽြန္ေတာ္ အခု အလုပ္ လုပ္ေပးေနတဲ႕ အလုပ္ရွင္ပါ..”

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ႕ ဒီေလာက္ပါပဲ… ဇာတ္လမ္းေလးဖတ္ျပီးေတာ႕ မဆံုးႏိုင္တဲ႕
အေတြးတစ္စကို ရလိုက္မိတယ္… ကၽြန္မတို႕ကေရာ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ႕ အလုပ္ကို ဒါ
ျပီးသြားရင္ ငါ႕တာ၀န္ ေက်ျပီ… လို႕ဘဲ လြယ္လြယ္ကူကူ သတ္မွတ္လိုက္ၾကတယ္..
ကိုယ္ လုပ္ေပးလိုက္တဲ႕ အလုပ္ကို တစ္ဘက္လူက ေက်နပ္ ႏွစ္သက္မႈ
အျပည္႕အ၀ရွိရဲ႕လား ဆိုတာကိုေတာ႕ ျမက္ရိတ္သမားေလးလို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ဖို႕
ဘယ္သူကမွ သတိရၾကပါ့မလား…